Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
De leiders van de SGP gaan meestal wel een poosje mee, maar er komt ook een moment dat Kees van der Staaij afscheid neemt van de Tweede Kamer. Dan gaan we op z’n minst zijn markante algemene beschouwingen missen. Van der Staaij maakt er al jaren iets bijzonders van. Niet zonder reden. Hij komt als fractievoorzitter van een kleine oppositiepartij als een van de laatste fractievoorzitters aan de beurt. Dat is een ondankbare taak. Bijna iedereen is dan al ingedut.
Van der Staaij is een kei in het wakker schudden van zijn publiek. Letterlijk en figuurlijk. Dat deed hij deze keer met een meesterwerk van Rembrandt. De titel? De terugkeer van de verloren zoon. Omdat de Russen ooit aan de haal gingen met het origineel, deed hij een reproductie cadeau aan de minister-president. De immer vrolijke Mark Rutte deed enthousiast mee aan de act, maar de toon van Van der Staaij was niet alleen maar luchtig: ‘Voor mij staat deze gelijkenis symbool voor de onvoorstelbare liefde van de hemelse Vader voor zondige mensen, en dat door het volbrachte werk van Jezus Christus. Liefde voor mensen die God de rug hebben toegekeerd. En dan doet het er niet toe of die mensen nu conservatief of progressief zijn, of ze braaf naar de kerk gaan of daar juist niets van willen weten.’