Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
In deze column hebben we het over de vierhonderdjarige herdenking van de Synode van Dordrecht. Dit was een nationale vergadering van de Nederduits Gereformeerde Kerk (na 1816 de Nederlands Hervormde Kerk geheten), plus vertegenwoordigers van diverse buitenlandse gereformeerde kerken. De voertalen waren Frans en Latijn. Het is ongetwijfeld de belangrijkste internationale bijeenkomst geweest die het calvinisme ooit gekend heeft. Opvallend genoeg was het niet de kerk zelf die de Synode belegde, maar de landelijke overheid: de Staten-Generaal van de Verenigde Nederlanden.
De Synode begon op 13 november 1618 met een openingsdienst in de Grote Kerk van Dordrecht; de laatste bijeenkomst was op 9 mei 1619. Verreweg de meeste bijeenkomsten werden gehouden in een bovenzaal van de Kloveniersdoelen, een gebouwencomplex op de hoek van de Stek en de Doelstraat, waar plaatselijke schutters op doelen schoten met een klover (een musketgeweer). Helaas bestaat het complex sinds 1857 niet meer (schande over de liberale regenten van toen!); slechts een bord aan een nieuwe muur herinnert aan de plek. De dichter C. W. van Rije protesteerde al: ‘Groet voor het laatst dit puin, dat m’ aan uw oog vertoont! Eerlang zal het geslacht aan later Naneef toonen: “Eertijds heeft Godes Kerk, haar zetel hier gewoond!” Nou ja, de zetel van Gods Kerk stond toen in Dordrecht!? Rome aan de Kil?