Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
De laatste jaren zijn er in ons land veel bloeiende evangelische gemeenten ontstaan. Maar er is ook een andere kant. Katie Vlaardingerbroek wijst op een toenemende groep christenen die het geloof niet langer handen en voeten kan geven in de evangelische traditie. “Omdat God te lief en geloven te simplistisch is gemaakt, is er te weinig plek voor pijn, frustraties en woede.”
Katie groeide op in een achterstandswijk in Den Haag. Haar vader Matthijs startte daar een nieuwe christelijke geloofsgemeenschap. “Van huis uit heb ik een eenzijdig godsbeeld meegekregen: geloven is simpel en logisch; Jezus staat altijd voor mij klaar en Zijn aanwezigheid kan ik ervaren. In de loop der jaren heb ik ontdekt dat deze evangelische beloftes voor mij niet in vervulling kwamen. Sterker nog, het geloof is juist niet simpel. En als evangelisch kind hoorde ik altijd dat God onvoorwaardelijk van mensen hield, maar in de praktijk leek Hij alleen van je te houden als je je hart aan Jezus gaf. Het idee dat geloven altijd fijn is, werkt ook niet in het echte leven. En als dat begint te schuren denken veel mensen – waaronder ik – dat ze niet gelovig zijn of kunnen zijn. Maar sla de Bijbel maar eens met vers perspectief open. Dan lees je ook over een God die er op het ene moment wel is en op het andere moment afwezig is. En als God er wél is, doet Hij dat ook nog eens op een heel onverwachte manier.”