Het leven als dominee ging zeven dagen per week door
Ik weet niet of jullie wel eens op de studeerkamer van een dominee zijn geweest? Veel mensen zijn daar van onder de indruk. Als ze al die honderden boeken zien, is meestal de vraag: Dominee, hebt u die allemaal gelezen? Nee, dus.
Ik ben nog van de tijd dat internet niet bestond. Veel jonge dominees kopen nu een goede computer of laptop en halen zo hun theologische wijsheden van internet.
Op internet kun je echt alles vinden.
In mijn studententijd bestond er een levendige handel in nieuwe en tweede handsboeken. Ds. J. van Amstel was zo’n bekende handelaar. Bibliotheken van overleden predikanten leverden op veilingen veel geld op. Het was voor hen een soort investering geweest.
Maar dat is voorbij.
Je boeken zijn nauwelijks nog wat waard.
In ‘zware’ kringen ligt dat iets anders. Nog niet alle oude schrijvers zijn al gedigitaliseerd. Maar dit zal al snel voorbij zijn.
Ik had toen ik predikant werd behoorlijk wat boeken.
In de nieuwe pastorie had timmerman Meijer een aantal boekenkasten gemaakt met schuifkasten onderin. De planken kwamen nog uit de vorige pastorie die op dezelfde plek als de huidige pastorie had gestaan.
Toen we eenmaal in Nieuwe Pekela woonden waren de planken snel vol. Al met al werd het een deftige kamer. Compleet met een groot bureau dat mijn vader op de gasfabriek tweedehands gekocht had.
Maar ja, je kunt wel veel boeken hebben maar wat staat er in? Hoe kun je die boeken gaan gebruiken.
Google bestond niet voor je studeerkamer.
Weet je wie mij geweldig geholpen heeft? Koster Rieks. Hij en zijn vrouw Grietje waren het tweede kostersechtpaar dat wij meemaakten. Zij volgden al snel de familie Meijer op.
Rieks had alleen lagere school. Werkte jaren op de strokartonfabriek in Oude Pekela. Maar hij verkaste toen hij koster werd naar de wijnhandel van de familie Nieboer in Nieuwe Pekela. Die fabriek stond aan de andere kant van ons huis, aan de overkant van de straat. We hebben al die jaren dus tussen de kosterswoning en deze fabriek in gewoond.
Ik heb nooit woorden genoeg om te vertellen wat dit kostersechtpaar voor ons heeft betekend. Ze hadden zelf geen kinderen, maar werden voor onze kinderen een tweede vader en tweede moeder.
Nu, die Rieks heeft letterlijk en figuurlijk heel mijn bibliotheek in kaart gebracht. Stapel na stapel boeken ging het pad over naar de kosterswoning. En Rieks schreef op multoblaadjes de registers over. Avond na avond. Maand in maand uit. Geschreven in een keurig handschrift. Maar dan geordend op Bijbelboek.
De rij van multomappen op mijn studeerkamer werd zo alsmaar groter. Van Genesis tot en met Openbaring.
Honderden en nog eens honderden uren heeft Rieks daaraan besteed.
Het eerste jaar als predikant was daarom voor mij wat preken betreft het moeilijkste. Rieks moest nog beginnen. Ik had de boeken wel, maar wat stond er in? Van ‘s morgensvroeg tot ’s avonds laat zat ik op de studeerkamer. Twee preken per week: ’s morgens vrije stof en ’s middags de catechismus.
Mijn vrouw Ees kon horen als ik met een preek klaar was. Dan zong ik het lied voor na de preek. Uit dankbaarheid.
Ik heb veel moeten studeren maar ook veel inzicht van God in die tijd ‘gekregen’.
Hoe dat allemaal gelukt is? Er moest immers nog meer gedaan worden. Kennismakingsbezoeken, ziekenhuisbezoeken. Het ging zeven dagen per week door. Ik denk dat er veel in de gemeente voor mij gebeden is. Ik ben nooit overspannen geraakt.
Ees was een rots in de branding. En Rieks en Grietje stonden dagelijks klaar.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee