Juist nú is het zaak om de binnenkamer in te gaan
Jezus draagt de gelovige op in de binnenkamer te gaan om te bidden tot de Vader, ‘die in het verborgene is èn in het verborgene ziet’ (Mattheüs 6:6).
Nu kun je je van alles voorstellen bij binnenkamers in de oudheid. Een berghok of een werkkast of misschien een toilet, al zullen die toen niet binnenshuis geweest zijn. De meeste mensen in die tijd woonden waarschijnlijk in een één-kamer-woning, een tiny house. Die Farizeeërs hadden vast wel huizen met meerdere kamers voor allerlei doeleinden. Jezus kan een fysieke kamer in hun huis bedoeld hebben, waar ze zich konden afzonderen.
De betekenis die mij vooral aanspreekt is de metafoor van de binnenkamer; die van ons zelf als persoon. Ons hart. Niet dat vlezige pompje dat non-stop ons bloed rondpompt, maar ons diepste innerlijk; waar onze ziel huist.
We kunnen ons vertwijfeld afvragen, wanneer dat Koninkrijk van God nou eens gaat komen. Voor de gelovige is het er al. Zo zegt Jezus: “het Koninkrijk is binnen in u” (Matth. 17:21) … dus in onze ‘binnenkamer’. Laat dat maar eens even bezinken…
We hebben uitvoerig geleerd ons koppie te gebruiken. Zo overleven we in deze doldwaze wereld. We menen zelfs middels heel veel studie God met ons verstand te kunnen vatten. Maar geloven doen we niet met ons verstand. Geloven doen we met ons hart. (Rom. 10:9) Als een kind.
In het dagelijks leven kunnen we heel druk zijn met allerlei zaken… vooral druk in ons hoofd. Dan voelen we a.h.w. onze hersens kraken. Ga maar na, waar je met je aandacht zit. Vast niet niet in je tenen of in je rug, of die moeten zeer doen. Nee, je zit ergens achter je ogen. Je zit dus in de buitenkamer; de meld- en regelkamer, die met je zintuigen in verbinding staat met de fysieke buitenwereld. Maar dat ben je niet echt. Test: wijs jezelf eens aan.
‘In de binnenkamer gaan’ betekent dat je met je aandacht naar je binnenste gaat. Dat is niet iets dat we zomaar vanzelf doen. De binnenkamer kan namelijk aan een stevige schoonmaakbeurt toe zijn. Het kan er nogal muf ruiken. Een doodslucht. Je moet door bergen troep waden. Sluiers van spinrag, dat aan je kleeft en waar is het lichtknopje ook al weer?
Ja, onze binnenkamer, bedoeld als de troonzaal van de Allerhoogste, is van nature de troonzaal van ons eigen ik. De enige afdoende schoonmaakbeurt is door van je troon te stappen, het hemelraam open te gooien en de troon met blijdschap aan God terug te geven. En het verzoen-offer van Jezus, als het ware Zijn bloed, reinigt je binnenkamer van alle ongerechtigheden. Een perfecte grote schoonmaak!
Als we God in onze gekuiste binnenkant de ruimte geven die Hem toekomt, dan is ons hart vol van liefde, vrede en vreugde. Dan zit onze ziel niet meer zo vast aan de eindige fysieke werkelijkheid en aan ons eigen nietige ikje, maar is dan innig verbonden met onze Schepper. Dan weten we dat Hij echt bestaat en onze oorsprong èn ons doel is. Dan vervaagt ons besef van ruimte en tijd en van ik en jij. Dan zijn we met elkaar samen één. Dat is het binnenkamer-gebed dat Jezus bedoelt; bidden in Geest en Waarheid.
Nu hoor ik je mompelen, dat deze beschouwing wel erg onpraktisch is in de duisternis van deze tijd. Zweverige navelpraat, terwijl er een oorlog woedt. En mensen; wat komt dat geweld dankzij de media dichtbij. Terwijl we ons toch nog zo veilig wanen.
Wat er in Oekraïne gebeurt is al zo aangrijpend. Maar nu het Midden-Oosten in de fik gaat en de ene walgelijke slachting op de andere volgt, wordt het echt al te heftig. Er is een sterke impuls om partij te kiezen. Nieuwsbeelden van de slachting door Hamas maken dat we ons zonder voorbehoud achter Israël scharen en scherp de Palestijnen veroordelen. Als we dat al niet deden omdat Israël Gods oogappel is. Vervolgens zien we dan hoe de bewoners van Gaza wanhopig naar bescherming zoeken tegen de vernietigende bombardementen van Israël en de doden niet meer te tellen zijn. Dan neig ik er weer toe de Palestijnse zaak te verdedigen en Israël als een brute bezettingsmacht weg te zetten. Om eerlijk te zijn weten we niet in hoeverre we ons met een van de partijen moeten conformeren en hoe het verder moet. En waar moeten we eigenlijk voor bidden? En tegen wie?
De duisternis neemt schrikbarend rap toe. We worden door allerlei ‘winden van leer’ zoals tegenstrijdige berichten, opinies en meningen heen en weer geslingerd. Juist nú is het zaak om in de binnenkamer te gaan en de deur eens even goed achter ons dicht te doen. Want daar in de verborgen stilte van ons hart woont de Heer die Liefde is en kunnen we ons oor bij Hem te luisteren leggen. Aan de voeten van Jezus komen we tot rust en proeven Zijn hart.
In verbinding met de Heer gaan we alle mensen liefhebben zoals Hij ons allen lief heeft en voor wie Hij de hoogste prijs betaalde.
In de beleving van Gods aanwezigheid weten we wat en waarvoor te bidden.
Dit artikel is afkomstig van Marijn Burkunk, oprichter van Oasis Trails. In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.
Praatmee