Waarom worden mensen die hun hele leven God hebben gezocht niet bekeerd? CGK-predikant antwoordt
'Waarom worden mensen die hun hele leven God hebben gezocht niet bekeerd?' Deze vraag stelt een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl. Ds. A. van der Zwan (foto), predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Dordrecht-Centrum, geeft antwoord.
Van der Zwan: "Het roept bij mij het beeld op van een God, Die er kennelijk voor kan kiezen om mensen die Hem zoeken (en zelfs hun hele leven), niet te geven waar zij om vragen. Dat Godsbeeld past wellicht bij de manier waarop moslims tegen Allah aankijken, maar niet bij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus. Van Hem zegt Jezus dat Hij zeer gewillig is om zondaren van dienst te zijn als ze met de nood van hun leven tot Hem de toevlucht nemen.
De Heiland spreekt in Lukas 11 over Gods bereidheid om te geven wat nodig is, ook al eerder zeer algemeen (zodat ieder mens ter wereld zijn naam er zou kunnen invullen: “Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden” (Lukas 11:10). Ik zou tegen de vragensteller willen zeggen: maak alstublieft gebruik van deze beloften. Stel u niet langer vragen over God, maar stel uw vraag om het ene nodige te mogen ontvangen aan Hem. De Psalmdichter voorzegt, wat je in die weg mag verwachten: “Wie U aanroept in de nood, vindt Uw gunst oneindig groot!” (Psalm [berijmd] 86:3).
Iemand kan bidden om bekering, maar daarbij zulke specifieke verwachtingen hebben over hoe dat gebed vervuld moet worden, dat de eigenlijke verhoring van het gebed als het ware over het hoofd gezien wordt. Met andere woorden: je bidt om bekering, je hebt er een bepaald idee bij (wat je dan voelt, ziet of gaat doen), maar omdat God aan die verwachtingen niet voldoet, concludeer je: ik ben nog steeds onbekeerd. Heb je bijvoorbeeld de verwachting als een Saulus van Tarsen hardhandig van je paard geslingerd te worden? Dan kan ik me voorstellen dat het wat ‘tegenvalt’ als God ervoor kiest om je Zijn genade mee te delen op de manier waarop Hij het bij Timotheüs of Lydia heeft gedaan...
Tenslotte is het moment, het tempo of de manier waarop God je bekeert, niet doorslaggevend, maar de vrucht van Zijn ingrijpen in je leven. Zoals de Catechismus over bekering spreekt: die focust ook niet op een moment, maar beschrijft het proces van bekering dat uit Gods genade voortvloeit: dagelijks sterven en opstaan, de zonde steeds meer haten en ontlopen en je steeds meer leren verblijden in God, Die goed is voor slechte mensen (Zondag 33 HC). Zo moeten en mogen we God door Zijn Woord en Geest leren kennen."
Praatmee