Bureaumanager Allard Selles vertelt: “Het is druk en er gaat van alles door ons hoofd, maar we kunnen goed ons werk blijven doen. We anticiperen en schakelen veel, en dat zal de komende weken nog wel zo blijven. We hebben drie projecten in Oekraïne, in het westen van het land, tegen de Hongaarse grens aan. Er zijn daar wel spanningen maar er zijn geen oorlogshandelingen. We hebben er een kindertehuis en Romascholen. Die proberen we hulp te bieden. De focus ligt verder met name op Hongarije, Slowakije, Roemenië, Moldavië en Polen, waar ontzettend veel vluchtelingen de grens over zijn gekomen. Onze partners daar, voornamelijk kerken, verlenen eerste hulp.”

Traumazorg
De stichting heeft onlangs een nieuwe campagne gelanceerd genaamd ‘Gedeeld Geloof’. Allard merkt vanwege de oorlog dat de partners goed begrijpen wat die term inhoudt. “Het gaat om het vervoeren van mensen, onderdak bieden en hen van eerste levensbehoeften voorzien, zoals medicijnen en voedsel. Daarnaast proberen ze ook een soort van traumazorg te bieden. Het gaat vooral om luisteren en de mensen een bemoedigend woord meegeven. Uiteindelijk zullen er mensen ingehuurd moeten worden om ook specialistische traumazorg te geven. Maar in de eerste periode van tot rust komen, kunnen de kerken een belangrijke rol spelen en een luisterend oor aan de vluchtelingen bieden.”

Allard probeert samen met collega’s op het HOE-kantoor in Barneveld en de vrijwilligers te doen wat ze kunnen. “We springen in en zijn vooral met communicatie en bestedingen bezig. Er is een fonds vluchtelingenhulp geopend en we kijken hoe we de beschikbare middelen het beste in kunnen zetten. Daarnaast denken we na over een langetermijnstrategie, welke hulp is er over een paar maanden en over een half jaar nodig? De campagne Gedeeld Geloof wordt er ook door beïnvloed. We zetten sterk in op zomer- en evangelisatiekampen voor kinderen in Oost-Europa. Daar zullen aankomende zomer mogelijk veel Oekraïense kinderen bij aanwezig zijn. Hoe gaan we die zomerkampen daar op aanpassen? In overleg met de partner wordt tegen die tijd bepaald hoe de zomer- en evangelisatiekampen worden ingevuld.”

Bordspel
Het delen van het geloof doet stichting HOE dus vooral door het ondersteunen van zomer- en evangelisatiekampen in Oost-Europa, maar ook door middel van ondersteuning aan evangelisatie, bijbel- en lectuurverspreding en het toerusten van kinderen en jongeren. “Sommige activiteiten zijn best abstract. Daarom is er een bordspel ontwikkeld dat mensen gratis kunnen aanvragen. Het is een soort ganzenbord waarbij je veertig stappen moet overbruggen om bij de finish te komen. Ondertussen kom je bij zes van onze projecten langs. Als je bijvoorbeeld zes gooit kom je bij zo’n project en kun je een QR-code scannen voor meer informatie. We hopen daarmee dat de projecten van Gedeeld Geloof zichtbaarder worden.
Mensen kunnen het spel niet alleen voor zichzelf opvragen maar ook aan iemand weggeven. Zo hopen we dat het werk van HOE zich als een olievlek zal verspreiden over christelijk Nederland. We hebben ook een vrijwilliger die als predikant een opening voor kerkenraadsvergaderingen heeft opgesteld. Zo kunnen kerken zich bedenken hoe ze kerk kunnen zijn in deze tijd en stilstaan bij hoe kerken in Oost-Europa dit proberen vorm te geven. We hopen op die manier dat het werk van HOE ook fysiek op de kerkenraadstafel belandt en diaconieën daarmee kunnen overtuigen van het belang van onze projecten.”

Handschoen oppakken
Wat raakt Allard op dit moment het meest aan de situatie in Oost-Europa? “Ik zie dat mensen in Oekraïne emotioneel geraakt worden. Als ik daar met onze partners over spreek, zie ik ook wat voor effect dat heeft. Er is bijvoorbeeld een kindertehuis opgezet en gehandicaptenzorg ingesteld en de zorg en begeleiding valt ineens weg. Vaak zijn de kwetsbare groepen, het kind van de rekening. Ze hebben veelal geen vervoer en niemand helpt hen. Projecten waar veel energie in is gestopt worden nu in korte tijd afgebroken. Dat raakt je. Het onrecht dat plaatsvindt, moeders met kinderen die alleen de grens over komen. Onze projecten krijgen hierdoor een andere focus en inhoud. Maar wij hebben tegen onze broeders en zusters in Oost-Europa gezegd: ‘Doe wat je hand vindt om te doen en pak de handschoen op.’ Wat zou Jezus doen? Misschien schuift de inhoud van onze projecten voor een periode op, maar we laten de keuze aan de partners ter plekke over. Zij weten heel goed de urgentie en welke hulpvraag er is. Wij sluiten daar zo goed mogelijk bij aan.”