'Door de ziekte van mijn vrouw kunnen wij geen gemeenschap hebben'

"Vlak na ons trouwen is zij chronisch ziek geworden, wat helaas iets blijvends is. Dit is voor ons en voor mij een zwaar kruis. Door de ziekte van mijn vrouw kunnen wij geen gemeenschap hebben. Ik weet dat ik mijn vrouw uit Gods hand ontvangen heb, dus heb absoluut richting haar geen rancune. Het enige waar ik soms mee worstel zijn eigen verlangens, begeerten. Hierdoor val ik soms in de zonde, onder andere van zelfbevrediging. Hoe zou ik hier het beste mee om moeten gaan?", aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
"Uw vraag is herkenbaar voor alle jongens en mannen, maar ook voor meisjes en vrouwen die (nog) niet trouwden of weer alleen kwamen te staan", antwoordt ds. A. de Lange. "Zelfbevrediging lijkt dan de simpelste oplossing. Maar is het de aangewezen weg? Ik denk het niet. Dat wil niet zeggen dat ik Bijbels gezien zou menen te moeten zeggen dat zelfbevrediging direct zonde is. Het wordt vaak zonde vanwege wat erbij komt: onreine gedachten, verkeerde beelden."
De Lange benadrukt dat zelfbevrediging leidt tot eigengerichtheid. "De zonde zit hem wellicht nog niet het meest in de zelfbevrediging op zich, maar in de innerlijke richting die je ermee gaat. In plaats dat je God je liet verheugen en je innerlijk vermaak vond in het heil dat Hij voor je heeft, heb je je troost, ontspanning en vervulling in het bevredigen van jezelf gezocht.
Ook nu directe seksuele omgang met uw vrouw niet mogelijk is zou ik u aanraden om u in uw seksuele verlangens u op uw vrouw te richten. Misschien is er de mogelijkheid om in zulke tijden lichamelijke nabijheid te beleven, ook al komt het niet tot directe seksuele gemeenschap. Maar zelfs als dat niet zou kunnen, kunt u uw verlangens en belevingen wel aan uw vrouw bekend maken en het maar haar bespreken." Open gesprekken hierover voorkomen volgens de hervormde predikant dat het echtpaar van elkaar vervreemd raakt.
Praatmee