Laten we een voorbeeld bekijken van de manier waarop in de Bijbel mensen van verschillende achtergronden binnen de kerkelijke gemeenschap geïntegreerd zijn. In Handelingen 13:1-3 lezen we:
‘Er waren in de gemeente van Antiochië profeten en leraren, onder wie Barnabas, Simeon die Niger werd genoemd, Lucius de Cyreneeër, Manaën, een jeugdvriend van de tetrarch Herodes, en Saulus. Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer, zei de Heilige Geest tegen hen: 'Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die ik hun heb toebedeeld.' Nadat ze gevast en gebeden hadden, legden ze hun de handen op en lieten hen vertrekken.’
Er zijn vier profeten/leraren in de gemeente. Twee ervan vallen op door hun namen. Simeon wordt Niger genoemd. Dat betekent ‘zwart’. Hij had dus een donkerkleurige huid. Die hoeft niet per se pikzwart te zijn geweest, want het woord werd ook gebruikt voor donker getinte mensen. Maar in elk geval was hij een ‘kleurling’ zoals dat vroeger genoemd werd, een donkere man. Lucius komt uit Cyrene. Dat was een plaats in Noord-Afrika, nu Libië, waar al vroeg een christelijke gemeente was ontstaan. Hij kan dus een Berber- of Arabische achtergrond hebben. Maar er was ook een grote Joodse gemeenschap, dus dat kan ook zijn achtergrond zijn. En tenslotte kan hij natuurlijk ook iets van al die genetische groepen in zich hebben, omdat mensen zich nu eenmaal met elkaar vermengen. Maar in elk geval is hij cultureel gezien een Noord-Afrikaan. Van de vijf voorgangers in de gemeente zijn er dus waarschijnlijk twee ‘people of color’, zoals dat nu genoemd wordt. En in elk geval zijn zij migranten, afkomstig uit andere landen en een andere cultuur. En deze mensen zegenen Paulus en Barnabas uit op hun eerste zendingsreis. Aan de basis van een onderneming die uiteindelijk het evangelie over de hele wereld zal verspreiden, waardoor de wereld voorgoed zal veranderen, staat een multicultureel team, dat eendrachtig samenwerkt. Zo is dit veelkleurige team de voorhoede van ‘een onafzienbare menigte, die niet te tellen was, uit alle landen en volken, van elke stam en taal’, zoals het toekomstbeeld van de kerk in Openbaring 7:9 zo prachtig omschreven wordt.
Dat moet ons als christenen doen beseffen dat wij niet horen bij een zwarte of een witte of bij wat voor groep dan ook, maar alleen bij die ene allesomvattende groep van de mensheid als geheel. Die groep had Jezus op het oog en daarvoor had hij alles over. Laten wij dan ook, net als hij, proberen niemand buiten te sluiten om uiterlijke kenmerken, maar iedereen omarmen met de liefde van Christus. In de vroege kerk lukte dat, dus het moet nu ook nog kunnen. Laten we liefhebben.
Arie-Jan Mulder is spreker en schrijver. Zijn nieuwste boek is ‘Liefde & Angst; een christelijke kijk op God en ons ego’. Klik hier om de website van Arie-Jan Mulder te bezoeken.
Racisme
- Waarom Black Lives Matter een gevaarlijke anti-christelijke beweging is
- Arjen ten Brinke zwijgt niet langer over racisme: "De kerk heeft geen schone handen"
- Waarom een christelijke zwarte vrouw zich verzet tegen Black Lives Matter
- Theoloog juicht deze video over Zwarte Piet en racisme toe
- Gilbert Thera open over racisme: "Als ik het zwembad inging, ging iedereen het zwembad uit"
Meer over Racisme »
Stitcher
