Enkel respect voor dode Joden? - Dagboek van een opperrabbijn
Het zou vandaag een rustige dag worden, dacht ik. Geen politiek, geen gezeur, maar wel mensen bezoeken, eenzaamheid doorbreken. Belangrijk, maar niet spannend. Het is nu inmiddels 17:25 uur en begin ik mijn dag (en nacht) boek te schrijven. De km-teller stond aan het eind van de dag op 289 km, zes bezoeken en uren rijden. Of beter gezegd: uren telefoneren. Mijn vaste chauffeur reed en ik belde of werd gebeld.
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee