Eerst afgedaald
Wie de blijdschap en lofprijzing in Psalm 47 enigszins wil vatten, moet letten op ‘de diepten van de vernedering’, die aan ‘de verhoging’ van onze Koning moesten voorafgaan. Israëls Koning ‘daalde af’ om voor Zijn volk Israël te strijden en het Zijn goede gaven te geven. Ook Christus ‘daalde af’ en heeft voor ons gestreden. ‘Hij heeft Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja tot de kruisdood. Dáárom heeft God Hem ook bovenmate verhoogd.’ (Filip.2:8,9)

Hoe zegt Paulus dat in Efeze 4:8-10? ‘Toen Hij opvoer in de hoogte, nam Hij de gevangenis gevangen en gaf Hij gaven (...). Wat betekent dit ‘toen Hij opvoer’ anders dan dat Hij eerst neergedaald is in de diepten, namelijk de aarde? Degene Die neergedaald is, is ook Degene, Die opgevaren is ver boven alle hemelen om alle dingen te vervullen.’

Dat laatste betekent: om ál het geschapene met Zijn zegenrijke heerschappij te doordringen. Alles wordt herenigd. Christus brengt alles bijeen onder Zijn centrale macht tot een harmonieuze eenheid.

Er was en is nu nog disharmonie. De natuur, de geschiedenis van de volken en het leven van mensen met God en met elkaar leveren van die disharmonie een duidelijk bewijs. Maar onze hoog verheven Koning zal op grond van Zijn heilswerk de harmonie in Gods kosmos herstellen.

In de gevangenis
Het is nodig dat de Geest ook ons ervan doordringt wat dit onze Kruiskoning gekost heeft. In Zijn vernedering heeft Hij ónze ziekten (ook het coronavirus) op Zich genomen en óns leed gedragen. Om ónze overtredingen is Hij verwond. De straf die óns de vrede aanbrengt, was op Hem. Door Zijn striemen is er voor óns genezing. Hij is in alles op dezelfde wijze als wij verzocht. Daarom kan onze verhoogde Koning een vergevend, medelijdend en getrouw Hogepriester voor ons zijn.

Hij heeft Zich ook vrijwillig vernederd onder de machten die ons en onze kinderen tot slavernij willen brengen. Denk aan het juk van de wet, die ons vervloekt, aan een gecorrumpeerde kerkelijke en politieke overheid (het Sanhedrin en het Romeinse keizerrijk) en niet te vergeten aan de zinloosheid van de schepping en aan de dood, die over alle mensen komt.

Hij begaf Zich in ‘deze gevangenis’ om ons die in Hem geloven, de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God te geven. Want bij Zijn ‘opvaart’ heeft Hij deze gevangenis als ‘krijgsgevangene’ met Zich meegevoerd, gebonden aan Zijn zegekar. Hij voer ten hemel op vol eer, de (onze) kerker werd Zijn buit (Ps.68:9 ber.).

Zendingsfeest
In Psalm 47 gaat het nog over vijandige volken die zich niet gewillig aan het ‘zachte juk’ van Gods Zoon onderwerpen en Zijn voeten niet kussen (Ps.2). Maar het wordt anders.

Na Hemelvaart komt immers Pinksteren. Israël viert dan het grote zendingsfeest. Dat betekent genade voor alle heidenvolken, want Israëls Messias verenigt Jood en heiden in één lichaam.

Daarom mag nu overal Zijn bevrijdend Evangelie klinken: ‘U mag uit de kerker van uw zonde en dood uitgaan, U verheugen in de vrijheid en blijdschap van de kinderen van God. Want Hij opent ook nu uw gevangenis door Zijn Geest. Hij overwint (uw ongeloof en verzet) van binnenuit en maakt u gewillig doordat Hij u krachtig tot Zich roept. Ook nu zegt Hij tot ‘Lo-Ammi, Ammi’. Mijn volk.’ (ds. G. Boer)

Zo is de hemelvaart van Christus een reden tot intense blijdschap. Lukas getuigt ervan in Lukas 24. De discipelen aanbidden Jezus en keren terug naar Jeruzalem met grote blijdschap.

Ds. P. H. van Trigt uit Ede is emeritus predikant en lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond. Lees hier het volledige artikel.