Als klein kind ging Luut naar de Pinkstergemeente op Urk die zijn opa en oma hadden opgestart. "Mijn moeder was zo'n vrouw die voor iedereen bad en iedereen help, maar daardoor ook veel van huis was. Mijn vader viste en was daardoor ook veel weg. Ik was een echt vaderskindje. Stapelgek was ik op die man. Daarom was ik ook altijd bang dat hem iets zou overkomen op zee. Maar mijn moeder zei altijd: je moet voor je vader bidden als hij op zee is. Dan gaat er niets gebeuren. Dan beschermt de Heer hem wel. Het maakt niet uit wat hij doet, de Heer beschermt hem. Maar als het dan stormde als ik op bed lag en de dakpannen waaiden van het dak, was ik eigenlijk alleen maar bang. Bang dat mijn vader dood zou gaan."