Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
“De werkvloer is de kerk van de toekomst,” zegt Cees Hendriks, regiodirecteur Instellingen bij ING. “De kerken lopen leeg, maar de werkvloer is de plek waar christenen en niet-christenen elkaar ontmoeten.” CIP.nl spreekt Hendriks in de serie ‘christen zijn op je werk’, een thema waarover hij op 31 mei een lezing houdt voor de christelijke vakorganisatie RMU. Ondanks de vooroordelen over bankiers is het volgens hem niet bijzonder moeilijk om als christen te werken in de financiële wereld.
Zijn baan als bankier levert zelden lovende reacties op. Op zondag na de dienst wordt Hendriks, die ook voorganger is in de PKN, wel eens aangesproken op zijn werk in de financiële wereld. “Het imago van bankiers heeft door de economische crisis een flinke deuk opgelopen. Na 2008 denken buitenstaanders dat alle bankiers graaiers en oplichters zijn. Ik kan met een hand op mijn hart zeggen dat dat niet waar is.” Dingen die hij niet met zijn geloof in overeenstemming kan brengen, doet hij niet: “Als mijn werk zou botsen met de christelijke moraal zou ik niet bij de bank werken.”
De kritiek van mensen als Joris Luyendijk op het amoreel handelen van bankiers - ook christelijke - vindt hij onterecht. Volgens Hendriks is er na de crisis al ontzettend veel veranderd in de bankenwereld. “Bovendien hebben werknemers op een gemiddeld bankkantoor met heel andere vraagstukken te maken dan bankiers in de Londense City, waar Luyendijk over schrijft. De bonuscultuur is totaal voorbij gegaan aan de gemiddelde bankmedewerker.”
"Als mijn werk zou botsen met de christelijke moraal zou ik niet bij de bank werken"
Nee, blij met de verhoging van de toelage aan de commissarissen van zijn bank is hij niet. Maar er zijn ook verhalen die je nooit hoort, omdat “het niet lekker bekt”. Bijvoorbeeld over de vele miljarden waarmee de staat ING redde en al twee jaar geleden met een rente van 12 procent is terugbetaald. Hendriks: “De staatsschuld is dankzij ING een stukje minder en de Nederlandse belastingbetaler mist niets in zijn portemonnee.”
Pastoraal ontslaggesprek
Hendriks gelooft dat Hij door God is geroepen bij de bank: “Calvijn zei dat elk werk een roeping is. Het is mijn innerlijke overtuiging dat God mij hier heeft gebracht. De keuze voor deze baan heb ik gemaakt in gebed, in gesprek met God.” Sinds 2012 is hij eindverantwoordelijk voor de contacten tussen ING en zorginstellingen, scholen, goede doelenorganisaties, gemeenten en woningcorporaties in Noordoost Nederland. Met deze grote organisaties voert hij gesprekken over hun leningen en investeringen. Hij praat bijvoorbeeld met een ziekenhuis dat 50 miljoen wil investeren. “Wij willen natuurlijk wel dat die centen met rente terugkomen.”
"Een ontslaggesprek hoeft niet zoveel te verschillen van een pastoraal gesprek"
Christen zijn in de bankierswereld is volgens hem niet bijzonder lastig. “De meeste volgelingen van Jezus hebben een baan in de wereld. Of dat nu bij de plantsoendienst van de gemeente, een varkensboer of een bank is, dat maakt niet uit. De financiële wereld onderscheidt zich niet van andere werkplekken in een seculiere omgeving. Het verschil zit ‘m in de manier waarop je als christen je werk doet.”
Als voorbeeld daarvan noemt hij de gesprekken tussen een medewerker en klant of leidinggevende en werknemer. Die hoeven niet zoveel te verschillen van een pastoraal gesprek, vindt Hendriks, die de afgelopen jaren regelmatig ontslaggesprekken voerde bij ING. “Ik probeer de totale mens op het oog te hebben en niet alleen stil te staan bij de technische kant – de feiten en reden van het ontslag. Ik wil het gesprek altijd in het perspectief plaatsen van het totale mens-zijn. Ook mensen die hun baan houden en afscheid moeten nemen van collega’s, verdienen aandacht. Als jij degene bent bij wie de deur open staat en mensen kunnen uithuilen, onderscheid je je als christen van veel andere leidinggevenden.”
"De kerken lopen leeg, maar de werkvloer is de plek waar
christenen en niet-christenen elkaar ontmoeten"
Werkvloer als kerk
Het valt hem op dat gesprekken die hij voert met bestuurders van zorg- en onderwijsinstellingen vaak over privéomstandigheden gaan. “Deze mensen hebben ook problemen met hun kinderen, ziekte in de familie en spanningen in hun relatie. Sommigen worstelen met de werkdruk en hun loopbaan. Gek genoeg komt dat vaak in gesprekken met mij ter sprake.” Veel klanten weten van zijn christelijke overtuiging. “Ik maak daar totaal geen geheim van. Op mijn LinkedIn-pagina staat duidelijk wat mij beweegt en dat ik ook werk in de kerk. Blijkbaar geeft dat een vertrouwensbasis om over het persoonlijk leven in gesprek te gaan.”
Toen hij vorig jaar de bankierseed moest afleggen, vroegen medechristenen of hij voor ‘dat beloof ik’ of voor ‘zo waarlijk helpe mij God almachtig’ zou gaan. “Sommige christenen menen dat hun werk en geloof niets met elkaar heeft te maken. Dan heb ik een fors gesprek met zo iemand. Ik denk dat de werkvloer de kerk van de toekomst is. De kerken lopen leeg, maar de werkvloer is de plek waar christenen en niet-christenen elkaar ontmoeten. Als christenen zijn we geroepen om te laten zien wat ons beweegt. Niet als zieltjeswinnerij – dat gaat niet werken. Wel kun je in je daden laten zien dat je anders in het leven staat.”
Stitcher