Bladblazers in Gods koninkrijk
Elk najaar verschijnen ze weer in het straatbeeld: de bladblazers. De gemeentelijke plantsoenendienst stuurt haar mensen er weer op uit en met veel lawaai wordt het afgevallen blad op hopen geblazen. Daarna verschijnt een vreemd uitgevallen voertuig met grote borstels aan de voorkant, die al die hopen blad bij elkaar veegt en opzuigt.
Dat was het dan. Alle pracht van de herfst, alle mooie kleuren, zijn opgezogen in een donkere tank om te verworden tot compost.
Dikwijls heb ik het fenomeen waargenomen en elk jaar fascineert het weer. De door onze Schepper bedachte herfstkleuren geven vreugde en laten iets van Hem zien.
Ingeroeste gewoonten
Een tijdje geleden alweer sprak ik iemand die opperde, dat er weer mensen nodig zijn die in onze christelijke denominatie als bladblazer willen functioneren.
Hiermee bedoelde hij dat er weer mensen nodig zijn, die niet met de stroom mee sukkelen, maar het lef hebben om tegen de algemeen heersende christelijke opvattingen en ingeroeste gewoonten in te roeien. Niet alleen met mooie woorden, maar ook met krachtige daden.
Moest ik even over nadenken.
We hebben onze eigen politieke partijen, vakbonden, boekwinkels, scholen, kranten, ziektekostenverzekering, ontelbare kerken in alle soorten en maten, een commercieel radiostation, een commercieel televisiestation en een omroep in het publieke bestel. Ja, wat niet eigenlijk? Alles gesierd met een hele grote C(hristelijk), E(vangelisch), G(ereformeerd) of R(eformatorisch)!
We kunnen zo onze christelijke heilstaat op deze aarde beginnen. Mogelijk kan de Heere Jezus zo instappen als Hij terugkomt. Op dit moment ontbreekt het ons (nog) aan een eigen stukje grond.
Rimpelingen
OK, er zijn hier en daar wat rimpelingen, maar die nemen we voor lief. En ondanks dat sommige van die rimpelingen niet echt christelijk zijn, accepteren we ze toch maar, want ruzie in de tent is ook niet alles.
Och ja, dat sommige christenen van die rimpelingen soms schandalig misbruik maken is jammer, maar daar zijn we inmiddels wel aan gewend. En, by the way, we zijn toch allemaal zondige mensen nietwaar? Veelkleurig, net als de herfstblaadjes.
In onze samenkomsten en zondagse diensten horen we wat we graag willen horen, zo niet, dan zoeken we een ander filiaal. In onderlinge gesprekken bevestigen we elkaar in wat we al wisten en als dat niet meer lukt, breken we ook met de gespreksgroep.
Nieuw jaar
We zijn net aan een nieuw jaar begonnen. Traditiegetrouw werd in veel kerken op oudejaarsavond de zo genoemde oudejaarspsalm 90 gelezen. Een psalm waaruit de totale afhankelijkheid van mensen aan hun Schepper wordt beleden.
Zouden wij voor Hem, onze Redder, niet door het vuur gaan? Niet heel dicht bij Zijn Woord willen leven? Ons laten onderwijzen? Een nieuw jaar ligt voor ons….
Hopelijk ook deze winter, het komende voorjaar en in de zomer weer veel bladblazers op de (digitale) weg.
Bent u, ben ik bereid blad te blazen?
Zijn wij bereid om eenmaal ingenomen en bovenal, vertrouwde en veilige standpunten los te laten, omdat we in de Bijbel woorden vonden, die hiervoor onvoldoende basis bieden? Woorden die onze dagelijkse praktijken aan het wankelen brengen?
December is traditioneel de maand van de goede voornemens. Is voor januari bladblazen een voornemen?
Praatmee