Al gauw wordt de situatie voor Savelii en moeder Karina onveilig. Savelii (9): “Ik weet nog dat opa kwam en zei dat we direct moesten inpakken. En dat was precies op tijd, want een paar dagen later werden de ramen door een harde explosie uit ons huis geblazen.”

Klein en koud appartement
Moeder en zoon lieten alles achter en kwamen in Shchaslyve, een dorpje vlakbij Kyiv, terecht. “We wonen in een heel klein appartementje.” Savelii rilt. “Het is er vochtig en koud.” Karina knikt instemmend. “We hebben het zwaar. Het grootste deel van mijn inkomen gaat op aan huur. Een verwarming hebben we niet dus ik moet in de wintermaanden gebruik maken van elektrische radiatoren. Maar dit kost veel geld. Er blijft weinig tot niets over voor boodschappen, laat staan een extraatje voor Savelii.”

Ruimte en warmte in het dagopvangcentrum
Nieuwsgierig naar wat er achter de deuren van het dagopvangcentrum gebeurde, besloot Karina om er, samen met haar zoon, een kijkje te nemen. Savelii: “Ik wist niet wat ik zag. Zóveel ruimte om te spelen. Thuis is alles klein en krap. En de kinderen zijn allemaal heel aardig.” Toen Savelii bij de lunch ook nog kippenpootjes kreeg, wist het jongetje helemaal niet meer hoe hij het had. “Die waren echt heel erg lekker!”

“Soms mag mama kleren of schoenen voor mij uitzoeken. Daar zijn we heel blij mee, want mama kan dat zelf niet voor mij kopen.” Ook krijgt het knulletje hulp bij zijn huiswerk. Op school is hij verlegen. Daar stelt hij nauwelijks vragen. Maar in het dagopvangcentrum durft hij wel vragen te stellen over rekenen. Een vak dat hem minder goed ligt. De resultaten zijn tot zijn grote vreugde al zichtbaar.

Liefde en hoop
In het dagopvangcentrum maakten zowel Savelii als Karina voor het eerst kennis met het christelijk geloof. Karina: “We hadden nog nooit een kerk aan de binnenkant gezien, laat staan de Bijbel gelezen.” Toen Savelii tijdens de Kerstperiode hoorde van de geboorte van de Heere Jezus riep hij verbaasd: “Is God een baby geworden? Een jongen net als ik?” Tegenwoordig luistert hij aandachtig naar de verhalen uit de Bijbel en stelt veel vragen over de echte betekenis van liefde en hoop. Zo is het dagopvangcentrum meer dan alleen een plek om te spelen en te eten. Savelii vond er vrienden en ervaart er nog altijd een luisterend oor of een arm om zijn schouder. “Ik vind het daar geweldig!”

Ondanks de scheiding van zijn ouders, het verlies van zijn thuis en de armoedige leefomstandigheden houdt deze jonge christen vast aan zijn geloof. Want: ook in de donkerste nacht verschijnt de blinkende Morgenster. Het Licht dat eeuwige hoop biedt aan een wereld vol pijn en verdriet. Vanuit die hoop klinkt er ook deze Kerst in het dagopvangcentrum: “Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.”