De winter van Yanis (12): ijzig koud en doodstil

In het Oekraïense dorpje Myropil, de woonplaats van Yanis, zijn de gevolgen van de oorlog dagelijks voelbaar. Veel mannen zijn naar het front gegaan om te vechten. Veel gezinnen maakten de keuze om te vluchten. Het gezin van Yanis niet. Zij hebben geen keus. Hun leven bestaat deze winter uit de strijd tegen extreme kou en vaak een lege maag. En dat alles onder de deken van bittere oorlogsrealiteit.
In en om de woning van het gezin is de grote armoede waarin ze leven pijnlijk zichtbaar. Yanis’ vader is werkloos en verslaafd aan alcohol. Als er geen geld in huis is, pakt hij het zakgeld van zijn kinderen om alcohol te kopen. “Mama werkt in een papierfabriek en probeert daarmee wat geld te verdienen. Mijn broer Yarik was militair maar verloor zijn been in een gevecht. Artem, mijn andere broer, werkt in Kiev als keukenhulp en Herman woont bij ons thuis. Hij helpt mama zoveel als hij kan.”
Een zware en stille winterperiode
De winterperiode is voor de bijna dove tiener extra zwaar omdat zijn hoortoestel gesneuveld is. “Ik hoor bijna niets van wat mensen tegen mij zeggen,” vertelt hij. “Dat vind ik heel erg.”
Toen Yanis zes jaar was, werd bij hem gehoorverlies vastgesteld. Verschillende liefdadigheidsinstellingen legden geld bij elkaar en zodoende kreeg de jongen een hoortoestel. “Ik kon bijna zes jaar goed horen maar nu is ‘ie kapot. Op school is dat heel lastig en ik kan ook niet goed met mijn vrienden praten.” Er verschijnt een hulpeloze blik in zijn ogen. De geluiden van het leven moesten plaatsmaken voor stilte.
Hulp vanuit het dagopvangcentrum
“En nu komt de winter eraan… Ik ben daar eigenlijk heel bang voor,” vervolgt Yanis zijn verhaal. “Hier op het platteland is het zó koud. Heel veel kinderen worden ziek. Wij kunnen geen haardhout betalen en ik heb ook bijna geen warme kleding. We slapen onder extra dekens en ik kan soms in huis op de bevroren ramen tekenen. Het ijs zit gewoon aan de binnenkant! Ik zie dat mama zich altijd grote zorgen maakt.”
Die zorgen verminderen als Yanis’ moeder, Svitlana, weet dat haar jongste zoon juist in de winter bij het dagopvangcentrum terecht kan. Svitlana: “Ik ben opgelucht als m’n kind ‘s winters dagelijks een warme maaltijd en hulp bij zijn huiswerk krijgt. Als gezin krijgen wij voedselpakketten en kleding om deze zware tijd door te komen. En dat hebben we ook hard nodig!”
Grote verrassing
“Net als een hoortoestel,” vult Yanis zijn moeder aan. De jongen begint te glunderen. “Maar die komt er! Mijn vrienden en vriendinnen op het dagopvangcentrum hebben een actie opgezet zodat mama een nieuw hoortoestel kan kopen. Dat was écht een verrassing!”
Zo verlicht het dagopvangcentrum grote zorgen van ouders en biedt het warmte en hoop aan kinderen die onder moeilijke omstandigheden opgroeien. Het is een veilige plek in een soms eenzame strijd die veel jonge helden in Oost-Europa moeten voeren.
































Praatmee