In Hatay, en vooral in het district Samandağ, is het leven nog steeds zwaar. De wederopbouw verloopt langzaam. Débora Novio, vrijwilliger en maatschappelijk werker van de Stichting van de Protestantse Kerken in Turkije, is daar al twee jaar actief.

"Stel je een begraafplaats voor met 28.000 graven, allemaal met dezelfde datum: 06.02.2023", vertelt Débora over de situatie in Hatay. "Twee jaar zijn voorbij, maar in Samandağ zijn de sloopwerken nog niet eens afgerond. De bouw van huizen is pas net begonnen."

Veel arme gezinnen wonen nog steeds in tenten, containers of kleine houten huisjes. Deze worden niet erkend als officiële woningen, waardoor basisvoorzieningen ontbreken. "Zonder officieel adres krijg je geen water of elektriciteit", legt Débora uit. "Toch moeten mensen hoge boetes betalen om toch stroom te krijgen."

Daarnaast zijn er grote gezondheidsproblemen. "Ratten en slangen zijn overal", zegt ze. Ook onderwijs is lastig: "De scholen zijn ver weg en vervoer is een groot probleem." Door de hoge inflatie zijn zelfs basisbehoeften moeilijk te betalen.

Directe hulp
Ondanks alles is er veel hulp geboden. Sinds de ramp heeft Débora samen met haar team meer dan 400 kleine huizen op poten gezet, maar zijn er ook 400 toiletten, 2000 kachels, 1000 ventilatoren, duizenden kledingstukken, dekens, schooltassen en voedselpakketten uitgedeeld.

"De Heer heeft het ook mogelijk gemaakt om medicijnen uit te delen tegen huidziekten zoals schurft", vertelt Débora.

Aandacht voor kinderen
De hulp gaat verder dan alleen materiële steun. In een gehuurd gebouw in het centrum worden lessen gegeven: wiskunde, tekenen, Engels, muziek en therapie. "De meeste vrijwilligers komen zelf uit Samandağ", zegt Débora.

Vanaf het begin kregen kinderen extra aandacht. "Ze waren erg verwaarloosd, terwijl volwassenen druk waren met overleven", legt Débora uit. "We organiseren spelletjes, geven cadeautjes en laten hen voelen dat ze geliefd zijn."

Troost van God
Ook geestelijke steun is een belangrijk onderdeel van het werk. "Sinds augustus 2023 komen we op zondag samen om Gods karakter en de redding door Jezus bekend te maken", vertelt Débora. "Velen zetten stappen op hun geestelijke reis."

Débora deelt een aangrijpend verhaal over Aliye, een vrouw die haar twee zonen verloor bij de aardbeving. "Ze zaten vast onder het puin, spraken nog met elkaar over de kou en dorst. Aliye moedigde hen aan: 'Houd vol, ze halen ons eruit.' Op de vierde dag werd zij gered, maar haar kinderen waren overleden."

Aliye komt nog elke dag langs bij Débora. "Ze vraagt om een pak papieren zakdoekjes. Die heeft ze nodig om 's nachts haar tranen te drogen."

Hulp blijft nodig
De nood blijft groot. Zo is er dringend hulp nodig voor Huda, moeder van een zevenjarige jongen die sinds de ramp stottert. "Ze kan de spraaktherapie niet meer betalen", vertelt Débora. "Als iemand wil helpen, breng ik je graag in contact met de familie."

Débora is dankbaar voor alle steun: "Dank jullie wel dat jullie aan de slachtoffers blijven denken en ons helpen. God zij alle eer."