De dagelijkse realiteit hoe de Israëlische vlag wordt beleefd is nogal grimmig. Tot ongeveer een jaar terug werd in een deel van de kerken de Israëlische vlag min of meer gedoogd op de Israëlzondag. Vandaag de dag lijkt de vlag een ‘steen des aanstoots’ te zijn. Een kerk, maar evengoed een bedrijf of organisatie, kan openlijk geen Israëlische vlag meer vertonen zonder dat er een opstand ontstaat onder een deel van de leden of collega’s.

Daar zit wel iets begrijpelijks in. Een vlag of dit nu de Nederlandse, de Friese, de Amerikaanse vlag of welke vlag dan ook, geeft emotie. Een nationale vlag staat voor identiteit, herkenning, geschiedenis en voor ceremonie. De betekenis van de (nationale) vlag is vaak gekoppeld aan één bepaalde natie of volk. Denk aan de sterren in de Amerikaanse vlag of de Friese vlag met de kenmerkende pompeblêden. Er zijn maar weinig vlaggen met een betekenis die een land of natie overstijgt. Eén van die weinige vlaggen met een internationale betekenis is de Zwitserse vlag met het rode kruis als symbool voor ‘neutraliteit’. Een andere vlag met een duidelijk internationaal symbool is de Israëlische vlag met de Davidster als het symbool van het jodendom. De alom bekende Davidster is niet beperkt tot het jodendom in het land Israël, maar staat voor het jodendom wereldwijd.