Via TikTok kwam ik uit bij Jezus
Met mijn ouders of school ging ik vroeger soms naar de kerk, ik zat op een christelijke basisschool. Ik kende de kinderbijbel van voren naar achteren, maar toch had God niet mijn interesse. Ik geloofde wel dat God er was, maar ik stond daar nooit bij stil. Ik vermaakte me wel met het leven, zoals het was. Leuke dingen doen met vrienden en lekker sporten.
Totdat op mijn 17e ons land op slot ging vanwege corona. Van de ene op de andere dag zat ik niet meer op school, maar achter mijn computer. In het begin ging dat nog wel, maar hoe langer het duurde, hoe meer ik me somber begon te voelen. Ik probeerde er wel wat van te maken. Dan ging ik bijvoorbeeld hardlopen, maar alles voelde raar aan. Niets was eigenlijk meer fijn. Ik merkte ook dat mijn vrienden steeds meer in een dip raakten, we kregen vaker conflicten met elkaar.
Na een tijdje heb ik hulp gezocht en kwam bij een psychiater terecht. Dat was niet echt een succes. "Ga even een wandeling doen en ga even wat mensen bellen", was het advies. Dat loste niets op. Toen werd de psychiater ziek en kreeg ik een vervanger, maar die bleef ook niet lang. Zo liep dat nergens op uit. Ik bleef me somber voelen en zat zonder hulp.
Ik werd iedere ochtend wakker en wist, vandaag doe ik weer helemaal niks. Behalve op TikTok wat filmpjes kijken. Ik weet niet hoe het kwam, maar ergens in het algoritme van die apps brak Jezus Christus door. Ik kreeg steeds videoās over Jezus te zien. Ik keek er graag naar en ik vond het mooi. Ergens stelde het me gerust, hoewel ik niet goed wist waarom. In kleine stapjes werd ik nieuwsgieriger naar Jezus en het christendom.
Ik kocht een Bijbel en downloadde een Bijbel App. Hoe meer ik las, hoe mooier ik het vond. Het gaf me warmte en blijdschap. Best gek eigenlijk, want wat je leest in het Oude Testament is niet altijd zo vrolijk. De afstand tussen mij en Jezus werd zo steeds kleiner. Steeds vaker kreeg ik het gevoel alsof Hij naast mij zat en me toesprak: "Ik ben er voor je, het komt wel goed." Ik voelde me zoveel beter. Ik ging dingen beter inzien en ik werd minder somber.
Heel soms praatte ik erover met mensen, maar daar was ik niet zo open over. Ik weet niet zo goed waarom. Een vriend van mij, Joah, zit in een kerkband en nodigde mij uit mee te gaan naar een kerkdienst. Eerst was ik best wel sceptisch. Dan zei de bandleider: "Zullen we allemaal gaan staan voor het eerste lied?" Ik keek om me heen en iedereen deed het. Ik zag hoe mensen mee aan het brullen waren en ik besloot er ook helemaal voor te gaan. Ik ontdekte dat het helpt als je je helemaal overgeeft. Ik liet het los en ik deed het voor Jezus. Ik zong voor Hem en voelde me ineens helemaal thuis.
In Johannes 3 vers 16 staat: God hield zoveel van de wereld dat Hij zijn eigen Zoon gaf. Jezus is gestorven voor mijn zonden, zodat ik een nieuwe kans kreeg. Ik heb die nieuwe kans nodig. Als dagelijkse dingen van mij wegvallen, kan ik niet zonder God. Dat heb ik wel gemerkt. Ik heb ook zo vaak in mijn woede dingen gezegd waar ik spijt van heb. Soms word ik nu nog ineens zo boos dat de woorden uit mijn mond vuren. Dat is niet zomaar over. En als ik bid, vind ik het moeilijk om daar eerlijk over te zijn. Dan laat ik mijn emoties niet altijd aan God zien.
Het kortste vers in de Bijbel is het vers āJezus weendeā. Jezus huilde. Hij huilde en soms was Hij ook woedend. Er staat mij niets in de weg om mij helemaal te laten zien aan God. Alle delen van mijzelf: verdriet, boosheid en somberheid. Want ik weet dat de Heere het begrijpt. Hij was zelf een mens. En als het me spijt, dan vergeeft Hij mij dit allemaal. Daarvoor stierf Hij aan het kruis.
Ik weet dat God luistert en dat Zijn wegen beter zijn dan de mijne. Het is alsof Hij zegt: Jasper, kom, deze weg is voor jou, bewandel hem. Dat wil ik graag doen. Dank U, Heer, voor deze nieuwe dag.
Praatmee