Ik was nog geen acht jaar oud, toen ik met de studie van de Talmoed begon en op twaalfjarige leeftijd ging ik naar het ‘Beth Hamidrash’, letterlijk ‘Het Huis van Studie’ of de rabbijnse universiteit waarvan mijn vader de opperrabbijn was. De studenten brengen daar vaak dag en nacht door met het bestuderen van de Talmoed. Geleerde Joden worden door de gemeenschap betaald om de hele dag onderricht te geven aan iedereen die hun hulp nodig heeft en om te beslissen over twijfelachtige rechtsvragen, die aan hen worden voorgelegd, als toetsers van de rabbijn.

Maar voordat ik met mijn Talmoedstudie begon, gaf mijn vader mij een verslag van de oorsprong ervan, en zei het volgende: "Ik moet je vertellen dat, naast de wet die God op stenen tafelen schreef en die in de Bijbel staat, Hij ook een andere wet aan Mozes gaf, die hij mondeling aan Aäron en zijn zonen meegaf, vervolgens aan de 
zeventig oudsten en als laatste aan de hele gemeente." Dit wordt de mondelinge wet genoemd, omdat deze aan elkaar door werd verteld en zo werd doorgegeven van generatie op generatie. Toen uiteindelijk bleek dat deze tradities verloren zouden gaan, werden ze door een geleerde rabbijn op schrift gesteld. Na verloop van tijd werden er commentaren bijgeschreven en het geheel werd uiteindelijk samengevoegd en de Talmoed genoemd.