Deze tekst is voor mij het uitgangspunt bij al mijn nadenken over de klimaatcrisis, de milieuvraagstukken en onze rol daarin als mensen. Het is een voluit theocentrisch uitgangspunt. Dit uitgangspunt verschilt van veel andere benaderingen, die oproepen
goed voor de aarde te zorgen met het oog op de toekomstige generaties en op grond van de biodiversiteit, de unieke waarde van het ecosysteem en nog heel veel andere zaken, die op zich ook allemaal ter zake zijn. Voor we het weten zijn we in al deze benaderingen echter terechtgekomen in gedachtegangen die het discours van een immanent wereldbeeld verraden, dat wil zeggen: de wereld is het eigendom van ons mensen, of in reactie daarop de gedachte: de wereld heeft ons helemaal niet nodig, maar zal ons slechts blijven verdragen wanneer wij stoppen met het ecosysteem aan te tasten, waar wij ook zelf onderdeel van zijn.