‘God is als een moeder’, leerde de profeet Jesaja
‘Kan een vrouw haar zuigeling vergeten of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg?’ - Jesaja 49:15. ‘God brengt jullie terug naar Israël’, zei de profeet. De meeste mensen geloofden zijn boodschap niet. Na 70 jaar in Babel gewoond te hebben, hadden ze de moed verloren. Ze gingen ervan uit dat het verbond dat God met Zijn volk had gesloten, was verbroken. Ze dachten dat God genoeg van hen had.
Op allerlei manieren probeerde de profeet de mensen ervan te overtuigen dat het echt ging gebeuren. Een van zijn argumenten was: ‘Denk eens aan je moeder! Jullie mogen God vergelijken met je moeder. Een moeder die haar kind nooit vergeet.’
Helaas bestaan zulke moeders wel. Moeders die hun kind vergeten.
Dan is het ook meteen voorpaginanieuws. De mensen zijn hevig verontwaardigd, wanneer ze zoiets horen of lezen.
Terecht. Want het is abnormaal. Zo hoort het niet te zijn.
Ooit zei iemand: ‘Het moederschap verandert alles. Mijn hoofd, hart en handen zijn sinds de geboorte van mijn zoon anders gaan staan. Je gaat denken voor twee. Het is niet alleen meer ‘ik’, maar ‘mijn kind en ik’.’
Er is geen sterkere liefde dan moederliefde!
Een kind is een deel van de moeder zelf. Een moeder draagt het kind immers negen maanden lang onder haar hart. Het kind leefde door haar. Maar ook na de geboorte blijft die band. Ook al wordt het kind steeds zelfstandiger. Ook al wordt het kind volwassen en gaat het zijn eigen weg. Een andere weg dan de moeder voor hem of haar had bedacht. Soms een verkeerde weg. Maar nogmaals, de band blijft. Het is en blijft altijd haar kind.
Maria, de moeder van Jezus, vind ik daar altijd een ontroerend voorbeeld van. Nee, Hij ging geen verkeerde weg. Maar Hij ging wel een weg die Zijn moeder aanvankelijk niet wilde. De weg van lijden. Maar zij bleef. Ze was niet weg te slaan bij het kruis. Ze stond daar. Ze bleef daar staan. Ook toen Hij daar voor haar ogen enorm leed, schreeuwde en stierf. Ze bleef. Toen Zijn lichaam van het kruis werd gehaald. Een zwaard ging door haar ziel.
‘God is als een moeder’, leerde de profeet.
Ja, Hij is nog veel méér dan een moeder.
‘God vergeet jullie nooit. Ook al kozen jullie er lange tijd voor je eigen gang te gaan, op een levensweg zonder Hem.’
Dat had Israël gedaan.
Eeuwenlang. Eerst was het tienstammenrijk weggevoerd. Daarna het tweestammenrijk. Het volk dreigde op te gaan in andere volken. Het was geen optie om terug te gaan naar Israël.
Niet voor hen.
Maar wel voor God.
‘Ik breng jullie thuis’, sprak de profeet namens God. ‘Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan.’
God is als een moeder.
Méér dan een moeder.
Gods liefde is groter.
‘Hij houdt meer van mijn kind dan ik.’
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee