Waarom christenen uit PKN en HHK elkaar niet kunnen missen
‘Hervormd bloed: 2004 een geding met de kerkorde of met broeders?’ Aan de hand van dit thema werd afgelopen vrijdag een symposium gehouden ter gelegenheid van het 50-jarig ambtsjubileum van dr. R. van Kooten. Prof. dr. W. van Vlastuin (HHK) lichtte tijdens het symposium en via Cvandaag toe waarom hij twintig jaar geleden niet is meegegaan naar de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Ik sprak over ‘waarom we elkaar niet missen kunnen’. Graag leg ik uit waarom herstelden de bonders niet kunnen missen om werkelijk hervormd te blijven; en waarom de bonders omgekeerd de herstelden niet kunnen missen om voluit gereformeerd te blijven.
We – dat zijn in dit verband de hervormd-gereformeerden zowel binnen de Protestantse Kerk in Nederland als binnen de Hersteld Hervormde Kerk - delen een gemeenschappelijke identiteit en we delen een gemeenschappelijke geschiedenis. De Gereformeerde Bond fungeerde toch sinds de oprichting in 1906, met de herstart in 1909, als het belangrijkste en invloedrijkste verzamelpunt van die belijders in de Nederlandse Hervormde Kerk die strikt wilden vasthouden aan de gereformeerde belijdenis als voluit gebaseerd op de Heilige Schrift als het onfeilbare Woord van God, en die in liturgisch opzicht nauw wilden aansluiten bij de Dordtse Synode van 1618-1619.
Praatmee