Ook de vragen die ik zie op Refoweb laten zien dat er veel onduidelijkheid en onzekerheid heerst onder de gemeenteleden. Volwassen mensen worstelen met basisvragen over hun geloof. Het probleem ligt niet bij de vragenstellers; zij zoeken oprecht naar antwoorden. De verantwoordelijkheid ligt bij de onderwijzers, predikanten, herders en leraars. Het lijkt erop dat veel mensen met een kluitje in het riet worden gestuurd.

De noodzaak van vernieuwing
Als kerken zich nog steeds afvragen of iemand met halflang haar aan het avondmaal mag, vraag ik me af waar deze groeperingen mee bezig zijn. Dit soort triviale kwesties staan in schril contrast met de diepere spirituele behoeften van de gemeente.

Soms vraag ik me af of er nog vernieuwend onderwijs komt binnen de rechterflank van de reformatorische gezindte. Het lijkt keer op keer dezelfde boodschap: geloof en bekering. Maar wat als de gemeente voornamelijk al uit gelovigen bestaat? Iedere zondag wordt dezelfde riedel rond een andere tekst gepreekt. Dit is een gemiste kans en een tekortkoming, want hoe kunnen gelovigen zich verder ontwikkelen in hun geloof?

Het was een van de redenen waarom ik mijn kerk verliet. Ik wilde weg, maar moest ook weg van hogerhand omdat ik me als gelovige had laten dopen.

Angst als onderdeel van de boodschap
Ik maak me zorgen over de mensen die ik zondags langs ons huis zie lopen. Mensen die onderdrukt worden zonder dat zij het doorhebben. Ze worden aangemoedigd in angst en zien dat als een noodzakelijk onderdeel van de boodschap. Onlangs hoorde ik van iemand die elke nacht bang was om te sterven en naar de hel te gaan. Een ander werd geprezen omdat hij zo bang was om te zondigen dat hij liever zou sterven om dicht bij de Heere te zijn. Zelf ervoer ik ook zo’n angst voor de eindtijd, wat leidde tot een opname.

Berichten waarin staat dat de Heere onheiligheid niet kan verdragen, lijken haaks te staan op de passages waarin Jezus mensen ontmoet en met hen eet. Dit toont een beeld van een liefdevolle en vergevingsgezinde God, die niet gebaseerd is op angst.

Advies voor gemeenteleden en kerken
Zoek diepgang: Gemeenteleden zouden aangemoedigd moeten worden om verder te kijken dan de oppervlakkige boodschappen van angst en straf. Onderwijs zou meer gericht moeten zijn op de groei en ontwikkeling van het geloof.
Focus op liefde en genade: Predikanten moeten het beeld van een liefdevolle, genadevolle God benadrukken in plaats van angst. Laat zien hoe God in liefde met zijn mensen omgaat.
Pastorale zorg en ondersteuning: Er moet meer aandacht komen voor pastorale zorg en ondersteuning van mensen die worstelen met angst en onzekerheid. Er is behoefte aan een veilige omgeving waar mensen hun twijfels en angsten kunnen uitspreken.
Open gesprekken: Moedig open en eerlijke gesprekken aan binnen de gemeente over twijfels, vragen en geloof. Dit kan helpen om een cultuur van begrip en steun te creëren.
Vernieuwend onderwijs: Kerken moeten vernieuwend onderwijs bieden dat aansluit bij de huidige tijd en de behoeften van hun leden. Dit betekent ook aandacht voor de dagelijkse praktijk van het geloof en hoe dit toegepast kan worden in het leven van alledag.

Tot slot
Het is niet mijn intentie om te blamen, maar mijn zorgen zijn oprecht. Mensen worden onderdrukt zonder het te beseffen, en angst wordt als noodzakelijk gezien. Er is behoefte aan een verandering, aan een boodschap van liefde, genade en hoop. Laten we samen streven naar een geloofsgemeenschap die ruimte biedt voor groei, vragen en een dieper begrip van Gods liefde.

Arjanne Holsappel is kunstenaar en schrijfster. Neem hier een kijkje op haar website.