Het valt niet mee om eraan te ontkomen. Zelfs al zou je het niet willen, dan nog gaat het rauw op je dak vallen. Of… het valt als ‘rouw’ op je hart… Het boek ‘Rauw’ van David de Vos heeft stof doen opwaaien. Op verzoek van Cvandaag schrijf ik er ook iets over. Genuanceerd, liefdevol, maar wel duidelijk. Ik zeg het maar vooraf. Ik houd van David. Ik ken hem (een beetje), ik was bij veel conferenties waar hij óf aan meewerkte óf die hij organiseerde. Ik was oudste in de kerk toen hij als piepjonge tiener-prediker een avond sprak voor alle jongeren en waar hij ze ‘pakte’ met zijn praktische preek. Hij was toen nog bakker bij de Konmar en ik had wel iets met die Konmar. Sindsdien heb ik David een beetje gevolgd.