Dat ene uurtje in de kerk op zondag, dat maakt niet het verschil
Die discussie over hoe de kerk zich moet aanpassen aan de moderne tijd om weer nieuwe aanwas te krijgen, houdt vermoed ik nooit op. Ik herinner me, uit de jaren '70, dat ik naar de gereformeerd (synodale) Julianakerk in Soest ging. Er waren af en toe jeugddiensten met moderne bandjes, en jongens met lang en meisjes met kort haar. En er was een wekelijkse jeugdsoos in de kelder van de kerk. Zo nu en dan was de buurt rond de kerk woest vanwege het overdadige kabaal en het drankgebruik, maar je moest toch wat om 'de jeugd' in de kerk te houden? Het heeft weinig geholpen allemaal. Die jongeren zijn voor het merendeel onkerkelijke ouderen geworden.
Maar je moet toch wat? De jeugd loopt weg! Doorgaans denken we meteen aan hoe we de eredienst op zondag kunnen opvrolijken. Maar zou dat uurtje in de week nou echt de reden zijn dat mensen al dan niet deel willen uitmaken van de christelijke gemeenschap? Als ik graag bij een groep mensen wil horen, dan kan ik dat uurtje wel uitzitten, ook als het niet mijn soort preek of muziek is. Ik zou me dus vooral druk maken over de vraag wat er ontbreekt aan het gemeenschapsleven van de kerk. Hebben we niet genoeg te bieden?
Praatmee