Waarom ik ondanks mijn suïcidaliteit niet voor euthanasie kies (maar voor anderen genadig wil zijn)
Eind januari heeft het wonder plaatsgevonden dat ik de leeftijd van 50 jaar heb mogen bereiken. Dit had ik nooit verwacht en velen met mij. Mijn eerste suïcidale periode vond immers al plaats toen ik 16 jaar oud was. Ik heb zelfs in het recente verleden nog te maken gehad met 112-meldingen, de politie en de crisisdienst van de GGZ die daarbij kwam kijken.
En de vraag over euthanasie is af en toe gesteld; door mezelf, door hulpverleners en door vrienden en familieleden: Zou ik euthanasie overwegen wegens mijn langdurige lijdensweg en op een humane manier de uitgang kiezen in plaats van een suïcidewijze die wellicht anderen trauma’s zou bezorgen?
Praatmee