Over een groot gevaar wordt in onze gezindte te weinig gesproken
Wat ‘brood en spelen’ voor de wereld is, lijkt ‘kerkje schoppen’ in refo-Nederland te zijn. Al meer dan een jaar houdt een bepaald onderwerp de gemoederen bezig, namelijk het ‘aanbod van genade’. Ruim een jaar geleden hield dr. G. A. van den Brink, een predikant van de kerk waartoe ik behoor, een lezing over een evangelie met kleine lettertjes. Het heeft in ieder geval wat reacties uitgelokt.
Vergelijk het maar met die kleine knalerwtjes die men rond oud- en nieuw op de grond gooit. Een echt dispuut komt er waarschijnlijk niet. Hoe dienstig dat ook zou kunnen zijn. Het gezemel of ‘kerkje schoppen’ schijnt nog lang niet aan een eind gekomen te zijn. Er is zelfs een website, waarop een groot deel van hun filmpjes is toegewijd aan het kerkje-schoppen.
Wat is het gemakkelijk scoren omtrent dit onderwerp (al moet ik erkennen dat de genoemde predikant toch moed gehad moet hebben). Maar als we de thematiek rondom het ‘aanbod van genade’ en de prediking flink blijven uitvergroten dan hoeven we het niet te hebben over dingen die we wat lastiger vinden.
Desbetreffende predikant durfde nogal wat beschuldigingen te uiten richting voorgangers. Zelfs de uitdrukking ‘handlangers van de duivel’ kwam voorbij. Jammer dat ik nog steeds niet weet of ik misschien ook onder die categorie val. Immers, onbetrouwbare predikers die een voorwaardelijk evangelie preken komen voor in de PKN, CGK, HHK en natuurlijk ook in de (oud) gereformeerde gemeente (al dan niet in Ned.), aldus de predikant. Het zou mooi zijn als er een theologisch debat georganiseerd zou worden met de predikant uit Apeldoorn en een andere predikant van de gereformeerde gezindte, die diametraal tegenover hem staat. Hij zou het zeker kunnen en willen en dan blijft het niet bij de knalerwtjes-debatten van de afgelopen tijd.
Of kunnen we het dossier tijdelijk sluiten? Ik zeg tijdelijk, want het onderwerp wordt niet minder belangrijk. Het blijft waar: Wie niet appelleert, is onbekeerd.
Een écht groot probleem
Er zijn echter grotere problemen aan te wijzen binnen diezelfde wereld die wij (wat heet?) ‘gereformeerd gezindte’ noemen. Immers, in diezelfde tijd dat de Apeldoornse predikant zijn lezing over een evangelie met kleine lettertjes hield, was er iets anders zeer actueel. Een predikant uit een ander kerkverband, die door velen bij die zogenaamde ‘gereformeerde gezindte’ gerekend wordt, kwam uit de kast met een Bijbel die je niet letterlijk kunt nemen, een Bijbel met kleine lettertjes. Prof. dr. Arnold Huijgen schreef een nieuwe hermeneutiek die helemaal niet nieuw is. Een hermeneutiek waarin de ‘specialist’ mag heersen over de interpretatie van de Bijbel. Genesis 1 en 2 en vele andere plaatsen waarin gezegd wordt dat de almachtige God hemel en aarde geschapen heeft, slechts door te spreken, kunnen volgens hem niet letterlijk genomen worden. Het bestaan van Job mag worden betwijfeld en een verblijf van drie dagen in een vis van een dwarse profeet, kan ook wel symbolisch worden opgevat.
Trouwens, voorschriften over het ambt in de gemeente en het huwelijk tussen man en vrouw kunnen in zekere zin als tijdgebonden worden aangemerkt. Je kunt er gerust mee sjoemelen. De Bijbel heeft dus kleine lettertjes, aldus hen die de historische betrouwbaarheid (en de ethiek!) van de Bijbel in twijfel trekken. Een kundig en stoer theoloog zou toch met hartstocht en felheid deze valse leer kunnen ontmaskeren en dan inderdaad echte ‘handlangers van de duivel’ kunnen aanwijzen. Voorwaar, een gemiste kans.
Ja, de Maria-devoot, de schrijvers van de Gewone Catechismus, C.S. Lewis, die in die zogenaamde gereformeerde gezindte om de haverklap wordt geciteerd, zingen in het koor van Karl Barth dat niet alles wat in de Schrift staat, gezien kan worden als onfeilbare openbaring Gods. Een Bijbel met kleine lettertjes, het wordt steeds actueler. Slechts een enkeling (o.a. uit de CGK en in De Saambinder) plaatste kanttekeningen bij de leer van een Bijbel met kleine lettertjes. Laat de predikant die terecht zorgen heeft over een prediking van een evangelie met kleine lettertjes, zijn medestanders en opponenten daar eens hun energie in steken. Ik vrees dat de meesten van hen in een donker graf van kerkjes- en domineesgeloof liggen, wat dit betreft. Wat bleef/blijft het angstvallig stil of soft in die zogenaamde reformatorische media. Ondertussen richt de aanval op het gezag van de Schrift wel schade aan. ‘Ja maar, onze kinderen zitten in de goede kerk en op een goede school’, denkt de naïeve dominee en ouderling. Hoe dwaas!
De komende jaren zal blijken hoe deze vervloekte leer van een Bijbel met kleine lettertjes zijn duizenden zal verslaan (gebeurt trouwens al eeuwen). Het zal blijken dat die leer uitkomst biedt om toch mee te kunnen bewegen met de klimaatgodsdienst, de gender-idiotie en alles wat ‘woke’ is. Denk niet dat die leer van een Bijbel met kleine lettertjes ‘onze’ jongeren niet bereikt, omdat ze in de ‘goede’ kerk en op een ‘goede’ school zitten.
Ja, het wordt de hoogste tijd om het dossier over het aanbod van genade even te sluiten en een ander dossier te openen. Of zijn we daar te laf voor? Er liggen namelijk nogal wat vragen. Vragen die niet geschikt zijn voor overgevoelige watjes. Wat is het makkelijk om bij een ‘veilig’ onderwerp te blijven. Dan kunnen we lekker kerkje schoppen.
Taboedoorbrekende vragen
Dan nu een aantal vragen die tot op de dag van vandaag niet gesteld mogen worden:
1. Hoe kwam het toch dat zovelen van die zogenaamde gereformeerde gezindte zich door dwang lieten dringen naar het vaccinatiehokje?
2. Hoe kwam het toch dat we de coronaduivels zoveel plaats gunden in de kerk, zodat de meerderheid van de gemeente maar zeer mondjesmaat naar de kerk mocht?
3. Hoe kwam het toch dat we dit met een jan-boeren-fluitjes exegese probeerde te verdedigen, alsof teksten over gehoorzaamheid aan de overheid toegepast konden worden op de kerkregering en de zondagse eredienst mochten bepalen?
4. Hoe komt het toch dat we met z’n allen zo ontzettend laf zijn dat we deze ‘moeilijke’ vragen mijden?
5. Hoe kan het zijn dat christenen die vanuit een Bijbels mensbeeld met wantrouwen naar deze ontwikkelingen hebben gekeken consequent door journalisten en predikanten als wappies worden weggezet?
6. Hoe kan het dat we de woke-paus van het Vaticaan geen antichrist mogen noemen?
Ja, refo-Nederland is, inclusief haar grootheden, een sprookjesland geworden.
Of overvraag ik predikanten en de lezers met deze vragen? Gaan we ons nu ineens excuseren dat wij toch niet overal verstand van hebben?
Laten de paradepaardjes van refo-Nederland zich nu eens buigen over bovenstaande vragen en laat de knalerwtjes-debatten even voor wat het is. Laten het Reformatorisch Dagblad, de Terdege, de GezinsGids, Om Sions Wil en andere blaadjes ruimte maken voor datgene wat echt actueel is en ons in de nabije toekomst parten gaat spelen. Ja, als we echt gereformeerd zouden zijn, dan zouden de bovenstaande vragen al lang aandacht hebben gekregen.
Ds. M. van Sligtenhorst is predikant van de hersteld hervormde gemeente in Nieuwleusen.
Praatmee