Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Wat ben ik eigenlijk, vroeg ik me dezer dagen vertwijfeld af. Populist, nationalist, globalist, fascist, theocraat? Hoe ik daar zo bij kwam? Het waren de ineenstorting van Forum voor Democratie en een recent artikel in de ‘Frankfurter Allgemeine Zeitung’. Laat vooraf gezegd zijn dat ik nooit enige sympathie heb gekoesterd voor FvD of PVV. Maar wat mij nog steeds intrigeert is het grote aantal stemmen dat op beide partijen werd uitgebracht. En dan vooral vanuit orthodox-christelijke hoek.
Dat FvD zo lange tijd niet op de klippen liep met een ongeleid projectiel als Baudet aan het roer, wekt alleen verbazing. Nog meer dat velen – en niet de minsten – hem hun vertrouwen bleven geven. Het niet afstand nemen van nazistisch en fascistisch gedachtengoed in de jongerenbeweging van de partij werd de leider uiteindelijk fataal. Nog meer zijn eigen uitspraken, hoe puberaal ook, maar die niet zijn weg te poetsen als was het dronkenmanstaal in een moment van onbezonnenheid. Eerder ontstond er al irritatie over het geflirt met Willem Engel, boegbeeld van ‘Viruswaanzin’, die het verplicht stellen van mondkapjes in verband bracht met Jodenvervolging. De scepsis van Baudet en Wilders over de wetenschap zijn bekend.