Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Als kind bad Gerco Limburg jarenlang 'om een nieuw hartje'. Maar het kwam niet. Toen hij zich op vijftienjarige leeftijd na het lezen van 'Rondom de nauwe poort' aan God overgaf, volgde er nog een periode van onzekerheid. Totdat God daar door de woorden van Paulus in de Galatenbrief een einde aan maakte. Inmiddels heeft hij de bijbelschool Gospel for Europe gevolgd en werkt hij maar vier dagen per week zodat hij één dag kan besteden aan wat hij liefste doet: werken in Gods koninkrijk. Cvandaag zocht hem thuis op Urk op en tekende zijn indrukwekkende getuigenis op.
"Laat ik maar direct bij het begin beginnen", steekt de 23-jarige Gerco van wal wanneer we in de huiskamer zitten. "Loop maar even mee." Hij gaat me voor naar de keuken, waar drie foto’s van babyhandjes ingelijst aan de muur hangen: Bertina, Johannes en Nathalie. Gerco begint zachter te praten als hij het verhaal erachter vertelt. "Mijn ouders hebben negen kinderen maar eigenlijk zijn het er twaalf. Deze drie kinderen zijn bij de geboorte overleden. Ik was toen vier, zes en acht jaar oud. Ik kan me nog goed herinneren hoe het op de dag van de begrafenis bij Nathalie, de laatste baby van de drie, ging. Mijn ouders vroegen of ik het kistje dicht wilde schroeven, maar dat wilde ik niet. Toen deden mijn ouders dat, zittend op het kraambed. Ondertussen zongen we verschillende liederen, waaronder Psalm 68 vers 10."