Asielzoekers in Engeland misbruiken bekering tot christelijk geloof om uitzetting te voorkomen

Asielzoekers in Engeland zouden hun bekering tot het christelijk geloof misbruiken om uitzetting te voorkomen. Dat zeggen verschillende Engelse rechters. The Christian Post meldt dat rechters van mening zijn dat kerkleiders misleid worden door asielzoekers die claimen vanuit de islam tot het christendom bekeerd te zijn.
Uit een reeks rechterlijke uitspraken blijkt dat onderzoekers zich afvroegen of kerkleiders genoeg deden om de motieven van zogenaamde bekeerlingen onder de loep te nemen voordat ze hun asielaanvraag steunden.
Uitspraken van het immigratietribunaal laten zien dat het ministerie van Binnenlandse Zaken herhaaldelijk vraagtekens heeft gezet bij de diepgang waarmee religieuze leiders de intenties van tot het christendom bekeerde migranten onderzoeken.
Claims van religieuze bekering kunnen asielaanvragen ondersteunen als dat betekent dat ze terug naar hun thuisland worden gestuurd. Daar lopen ze vervolgens het risico om te worden vervolgd vanwege hun nieuwe geloof.
Het rapport komt op een moment dat de Kerk van Engeland de afgelopen weken onder de loep werd genomen of haar leiders ‘nep’-asielaanvragen steunden.
De zaak van Abdul Ezedi, die asiel kreeg nadat hij zich tot het christendom had bekeerd, heeft aanleiding gegeven tot een herevaluatie van de betrokkenheid van de geestelijkheid bij asielaanvragen. Ezedi wordt in verband gebracht met de zuuraanval in Clapham waarbij een vrouw en haar kinderen ernstig gewond raakten. De man beweerde bij zijn asielprocedure tot het christendom bekeerd te zijn en om die reden niet naar Afghanistan terug te kunnen. Een kerkelijk leider ondersteunde hem destijds in zijn verhaal.
Rechters lijken nu vraagtekens te zetten bij het vermogen van kerkleiders om het geloofsleven van asielzoekers te beoordelen, vooral als er taalbarrières bestaan.
In twee van de door The Telegraph beoordeelde zaken vroegen rechters zich af hoe lokale kerkleiders konden instaan voor het geloof van asielzoekers uit Iran en Irak.
In één geval beweerde een dominee “diepgaand” te hebben gesproken met een Iraanse staatsburger die hij steunde en die vijf weken na aankomst in Groot-Brittannië was gedoopt. De Iraanse man vertelde de autoriteiten echter dat hij zijn geloof nooit met de predikant had besproken en dat hun interacties beperkt waren tot begroetingen, gebroken Engels en handgebaren.
In een ander geval, gerapporteerd door The Telegraph, bepaalde een immigratierechter dat een jonge Iraanse migrant een pastoraal assistent van een evangelische kerk in Wiltshire had misleid. De bewering van de migrant dat hij zich vóór zijn aankomst in Groot-Brittannië van de islam tot het christendom had bekeerd, werd als “niet plausibel” beoordeeld.
Praatmee