Het Bijbelgedeelte waarop Guijt zijn overdenking baseert, zijn de verzen 22 tot en met 26 uit Markus 14. Het is het bekende gedeelte waarin de Heere Jezus voor het laatst met Zijn 12 discipelen de maaltijd houdt. "Is het u wel eens opgevallen dat de Heere God vaak hele gewone, bekende en alledaagse dingen gebruikt om Zijn Evangelie aan ons kenbaar te maken?", zegt Guijt. "Vaak zijn het hele gewone ervaringen, gewone natuurverschijnselen, gewone ontmoetingen en gewone mensen die Hij gebruikt om ons Zijn bijzonder goede nieuws in herinnering te brengen. Als Hij Zijn volk wil herinneren aan Zijn trouwverbond, dan schildert Hij een kleurige boog aan het hemels plafond. Als Hij Zijn volk wil overtuigen van Zijn Vaderlijke zorg, dan laat Hij de musjes een vrolijke knetterpreek houden aan uw oor. Vandaag, als Hij Zijn volk wil verzekeren van verzoening en vergeving, legt Hij een doodgewoon brood en doodgewone wijn in de mond. God gebruikt het gewone het alledaagse van Zijn schepping."

"Weet u dat juist dat gewone dat mij zo aantrekt in onze gereformeerde theologie? Geen spectaculaire erediensten waarbij je van je stoel valt van verbazing en geen overgeestelijke theologie waarbij achter iedere boom een demoon verstopt kan zitten. Maar soms is juist alles zo heel gewoon; een eenvoudige dienst van Woord en gebed. Een nuchtere kijk op de ontwikkelingen in de wereld, een sobere avondmaalsviering zonder al te veel poespas. God gebruikt immers het gewone, het alledaagse. Toch vind ik het anderzijds ook wel eens jammer dat we daar soms misschien te ver in doorslaan. Uit angst voor poespas en blindheid voor symboliek en huiver voor alles wat ruikt naar de in onze ogen wonderlijke wereld van rooms-katholieken of evangelischen, gooien we het Kind met het badwater weg. Juist met het avondmaal."

"Natuurlijk, Jezus gebruikt heel gewoon voedsel en heel gewone drank als Hij met Zijn discipelen het avondmaal viert, maar met dat Hij dat doet komt er een wereld van symboliek mee die ons, als wij daar oog voor zouden hebben, ons zo ontzettend met onze neus op de heilsfeiten zou drukken. In de verzen die we net gelezen hebben, viert Jezus het avondmaal. Eigenlijk is het de Pesachmaaltijd die de Joden elk jaar vierden en die herinnerde aan Gods grote daden in het verleden toen Hij het volk uit Egypte bevrijdde. Het is natuurlijk niet voor niets dat Jezus juist aan deze maaltijd uitlegt wat Zijn dood en opstanding betekent. Ook Hij lijdt ons uit het slavenhuis, ook Hij zal ons brengen naar het beloofde land. Om dat uit te beelden breekt Jezus het brood."

"In de tijd van Jezus ging dat om een matse. Een goed gebakken matse was altijd doorboort met gaten en vertoonde ook strepen op de oppervlakte. U voelt wel aan waar dat naar verwijst: de wonden en de striemen op het lichaam van Jezus. Tijdens de maaltijd met Zijn discipelen pakt Jezus op een gegeven moment zo'n matse en Hij breekt het. 'Heel gewoon', zegt u. Maar wist u dat Hij dat niet zelf heeft bedacht? Jezus volgt eigenlijk de gewone orde van de Hebreeuwse Sedermaaltijd. Tijdens die maaltijd werden die matzes op elkaar gelegd en in een doek gevouwen. Er zijn talloze uitlegtradities voor in het jodendom, maar Messiasbelijdende Joden zien er een verwijzing in naar de Vader, de Zoon en de Heilige geest: drie matzes op elkaar."

"Op een zeker moment wordt tijdens zo'n traditionele Sedermaaltijd de middelste matse eruit gehaald en gebroken. Een van de twee gebroken delen wordt vervolgens in een soort zak gewikkeld en de leider van de viering loopt daarna rond met die halve matse, ingewikkeld in een zak. Aan het einde van de Sedermaaltijd mogen de kinderen dat gebroken stuk matse zoeken en terugbrengen bij de leider. Wanneer het dan gevonden is door de kinderen, krijgen ze een cadeautje dat ze 50 dagen moeten bewaren. Dan legt de leider die gevonden halve matse weer bij de andere helft en daarna wordt het uitgedeeld. Iedereen krijgt er een stukje van, als een soort toetje op de Sedermaaltijd."

"Ziet u de symboliek?", vraagt Guijt aan de luisteraar. "De middelste matse, de Zoon van God wordt verbroken. Hij wordt in doeken gewikkeld en verstopt in een graf. Maar zodra die matse gevonden is, mogen alle ervan eten. 'Neem, eet', zegt Jezus, 'Dit is Mijn lichaam dat voor u gebroken wordt.' Wie Zijn lichaam eet, en wie Hem vindt in zijn leven, die krijgt ook het geschenk van de Heilige Geest. Na 50 dagen werd het Pinksteren. We hebben het over misschien wel hele gewone tekenen: brood en wijn, maar er zit zoveel symboliek achter. Ik hoop dat het u met dit voorbeeld duidelijk is geworden dat God hele gewone en alledaagse dingen gebruikt, maar daarachter een wereld van betekenis zit die ons laat zien wie Hij is en wat Hij heeft gedaan. Zult u bij de komende avondmaalsviering, maar ook gewoon vandaag in het alledaagse leven, uw ogen goed openhouden?"

Benieuwd naar de volledige overdenking van kandidaat G. Guijt? Deze is onderstaande video te beluisteren. Eerdere overdenkingen van andere predikanten zijn terug te vinden op het YouTube-kanaal van 'Dagelijks Woord'.