De Bijbel en die overal verkondigen geniet de hoogtste prioriteit in het leven van de Egyptische dominee en zendeling Samer Karam. Dat vertelt hij in een video van het Reformatorisch Dagblad. Als predikant, verbonden aan de presbyteriaanse kerk (calvinistisch kerkverband, red.) ervaarde Karam de roeping om de noodlijdende kerk in Irak de helpende hand te bieden. Die roeping werd alsmaar sterker, zeker nadat twee van zijn broers met Iraakse vrouwen trouwden. 

"In 2006 hoorde ik veel over Irak en de geschiedenis van de Iraakse kerk. In die tijd bereidde God mij voor als zendeling in dat gebied. De kerk is zwak vanwege de oorlogen en de crises vanaf 1980 tot nu toe. Er zijn veel problemen: er is geen economie, er is niets. Mensen hebben niet de instelling om een nieuwe kerk in een andere plaats te stichten. God opende de deuren hier. We hebben nu een hechte gemeenschap in Erbil", vertelt Samer Karam. 

De gemeente die Samer Karam dient, is onder te verdelen in vier groepen. Zo zijn zijn er gemeenteleden die gevlucht zijn vanuit andere delen van Irak, met name uit het zuiden. Daarnaast maken er ook Syrische vluchtelingen deel uit van de gemeente waarvan sommigen al christen waren. De derde groep betreft mensen die al in Erbil woonden, maar nog niet aangesloten waren bij een specifieke kerk. De vierde groep zijn de zogeheten MBB`ers, (Muslim Background Believers, red.) dit zijn voormalig moslims.

"Mensen zijn meer gaan nadenken over wat ze geloven, ze (onder)zoeken van alles, maar niet het christendom", vertelt Karam. "Dus wanneer iemand vraagt naar ons christen-zijn, dan antwoorden we simpelweg en zeggen we dat de Heilige Geest Zijn werk doet."

Karam geeft in Irak veel Bijbelonderwijs aan ex-moslims, maar volgens hem zou dat voor veel christenen in hetzelfde land ook geen overbodige luxe zijn. Het is daarom Karams missie om de Bijbel centraal te stellen, waar dan ook. Zelf vertelt Karam waarom dat zo noodzakelijk is. 

“Het probleem in de traditionele kerken is dat mensen de Bijbel niet openen en niet begrijpen. In veel kerken wordt nog steeds ouderwetse taal gebruikt, die niet thuis of op school gesproken wordt. De kerk staat dus op een grote afstand van de families en de maatschappij. Maar als er mensen bij ons in de kerk komen, snappen ze wel wat de dominee zegt, vertelt Karam. 

Karam zou, hoewel zijn bediening steeds groter wordt in Noord-Irak, niets liever dan overbodig zijn en ruimte maken voor andere Iraakse dominees. Volgens Karam zou de Iraakse kerk daar immers het beste mee gediend worden. Alleen ontbreekt het nou net aan beschikbare predikanten. 

“Het probleem hier in Irak, voor de presbyteriaanse kerk, is dat er maar twee Iraakse dominees zijn. Een van hen vertrekt waarschijnlijk over twee of drie maanden naar de Verenigde Staten. Door de oorlogen en crises zijn er geen studenten die zich aansluiten bij het seminarie of die dominee willen worden."

"Mijn doel is hier om een nieuwe kerk en een nieuwe gemeente te stichten waar dat kan. Daarna ga ik op zoek naar Iraakse dominees. Waarschijnlijk is een toekomstige Iraakse dominee nu een kind in de gemeente. Ik vraag mij vaak af wie de bediening van mij in Irak overneemt.”

Benieuwd naar de volledige video? Deze is hieronder te zien.