Wat betekent mijn geloof voor Israël?
Als ik de tientallen kinderen op een Joodse school in Amsterdam zie, denk ik: Het is ze niet gelukt! Als ik door Jeruzalem loop en ouders met buggy’s zie, denk ik opnieuw: Het is ze niet gelukt! Dat het Joodse volk door de lange loop van een beladen geschiedenis alle satanische aanslagen heeft overleefd, is een Godswonder. Zoals in de recente geschiedenis de terugkeer van Joden naar het land van Abraham, Izaäk en Jacob ook een Godswonder is. Het land van waaruit ze ooit zijn verstrooid over de hele wereld is het land dat God aan zijn volk had beloofd en waar de wonderbaarlijke wederopstanding van Israël plaatsvond.
Ik kan het totaal irrationele en toch altijd weer de kop op stekende antisemitisme ook niet anders zien dan duivelse pogingen om de wereld van Joden te ontdoen. Het is een omgekeerd godsbewijs dat laat zien dat God een speciale relatie met het Joodse volk heeft en via hen tot de hele wereld gesproken heeft en spreekt. Anders is het niet te verklaren dat er nog zoveel hardop uitgesproken haat is tegen een minieme minderheid in Nederland. Maar ook het feit dat er zoveel meer woede is over dat wat Israël in de richting van Palestijnen doet dan wat honderdduizenden moslims in het Soedanese Darfur of in het islamitische deel van China wordt aangedaan, is op z’n minst opmerkelijk. Opgehangen homo’s in Iran, in kampen opgesloten Oeigoeren, gemartelde Saoedische gevangenen; ze roepen minder verontwaardiging op dan onrecht dat aan Palestijnen wordt aangedaan. In politiek opzicht is dat verbazingwekkend.
Als gelovige verbaas ik me minder. Israël is steen des aanstoots, een ergernis, omdat het een volk met een geheim is. Het is door die gelovige bril dat ik naar de Joodse gemeenschap en naar het volk van Israël kijk. En toch ben ik voorzichtig met een een-op-een relatie tussen die geloofsblik en mijn politieke keuzes. Ik geloof namelijk niet dat ik geroepen ben om Gods beloften voor Israël eigenhandig en met politieke middelen tot vervulling te laten komen. Ik vind het lastig om een directe link te leggen tussen wat God zegt over de grenzen van het beloofde land en de precieze loop van de grenzen van de staat van Israël. God gaat zijn gang door de geschiedenis en heeft daarbij een eigen en speciale plek voor Israël. Maar er zijn ook momenten dat ik mijn politieke schoenen uit moet doen omdat de grond waarover het gaat heilig is.
Vóór dat moment zijn er nog wel een heleboel andere momenten. Momenten waarin ik voorop ga in de strijd tegen antisemitisme, omdat met de veiligheid en vrijheid van de Joodse gemeenschap onze beschaving staat of valt. Momenten dat ik het bestaansrecht van Israël vurig verdedig, omdat dit land de laatste hoop op een veilige plek is voor elke Jood in een wereld vol antisemitisme. Momenten waarop ik het recht van Israël verdedig om zichzelf te verdedigen als er weer honderden en soms zelfs duizenden raketten vanuit Gaza worden afgeschoten en het land vanuit Libanon en Syrië wordt bedreigd.
Als gelovige weet ik dat God een speciale plek in zijn hart heeft voor Israël. Als politicus ben ik een vriend van Israël en de Joodse gemeenschap. En als politicus beijver ik me voor het recht van alle mensen.
Gert-Jan Segers is fractievoorzitter van de ChristenUnie. Bovenstaand verhaal verscheen in Israël Aktueel en is met toestemming overgenomen door Cvandaag.
Praatmee