15-jarige jongen: 'Ik voel sterk het verlangen om predikant te worden'

'Al geruime tijd voel ik een (sterk) verlangen om predikant te worden. Dit verlangen is in mijn hart gekomen toen ik genade vond en vergeving voor mijn zonden aan het kruis. Toch word ik weer overvallen door twijfels: stel ik het mij niet allemaal voor? Ben ik niet veel geschikter voor een andere taak/beroep? Wat is Gods weg nu? Ik kan toch immers ook geroepen zijn om van God te getuigen op een andere manieren dan het predikantschap?', aldus een 15-jarige vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
Ds. P. D. J. Buijs antwoordt: 'In de eerste plaats: wat mooi om te lezen dat de liefde van de Heere je hart heeft geraakt en dat je daar zo verwonderd over bent. Als ik je zo lees, denk ik: hij staat in het vuur van de eerste liefde.' De christelijke gereformeerde predikant uit Nunspeet herkent de vragen waarmee de jongen worstelt uit zijn eigen leven. 'Ik heb de Heere gevraagd om het van mij weg te nemen als het niet van Hem was, maar om het vanuit Zijn Woord te bevestigen als Hij me riep. En dat laatste is gebeurd. Mijn verlangen werd een móeten: ik kon niet anders meer.'
De dominee verwijst naar Wilhelmus à Brakel. In zijn boek 'De redelijke Godsdienst' noemt hij vijf kenmerken van gelovigen met een innerlijke roeping: Kennis van het ambt (1); kennis van eigen bekwaamheid (2); liefde tot Christus en Zijn kerk (3); bereidheid tot volstrekte zelfverloochening (4); en een grote ‘lust’ (verlangen) tot het ambt, ondanks alles wat er aan bezwaren bij je kan opkomen (5). (...) Buijs: 'Wat zou het een zegen zijn als je met een door God geheiligd verstand Zijn kerk zou mogen dienen. En ik verzeker je: in de theologie kun je je verstandelijke vermogens volledig gebruiken en inzetten!'
Praatmee