Toen Mike in 2021 op 73-jarige leeftijd stierf aan een hartaanval had hij duizenden wezen geholpen. Zijn leven is een getuigenis van hoeveel goed een mens kan doen, door de kracht van Gods Heilige Geest. Zijn liefde en dienstbaarheid blijven voortleven in de door hem opgerichte Christ Church Christian Care Center, in Johannesburg. 

Mike werd geboren in een hindoe-gezin met twee ouders die aan alcohol verslaafd waren. Hij en zijn broers en zussen groeiden op in bittere armoede. Nadat hij in 1970 trouwde kreeg hij korte tijd daarna bezoek van zendelingen. Zijn hart werd geraakt. De kerk waar Mike vervolgens heen ging hield er een dubieuze leer op na, maar tijdens een zoektocht naar een boek vond hij plotseling een oude Bijbel.

Hij las het boek maar stopte bij Exodus 20:3: "Gij zult geen andere goden naast mij dienen." Mike gaf diezelfde dag zijn leven aan Jezus Christus en beleed zijn zonden. Zijn kinderen volgden. Maar de rest van de familie was niet zo blij met zijn bekering.

Invloed
"Hij was niet langer bij hen thuis welkom", vertelt Mike's zoon Ajith. Maar Mike hield vol, en wonderbaarlijk genoeg kon hij het evangelie delen met zijn ouders, die Christus binnen een jaar na Mike's bekering aanvaardden. God had Zijn kracht in Mike's leven geopenbaard en een voorproefje gegeven van de levens die Mike in de komende jaren zou gaan raken. 

"Mike hield er van om doorsnee christenen tot leiders op te leiden voor een leven in een fulltimebediening", zei pastor en vriend Raj Moodley, die zich herinnert dat Mike de gave had om begaafde en godvruchtige mensen te onderscheiden en hen aan te moedigen te onderzoeken hoe ze hun talenten binnen de kerk konden gaan inzetten. "Verschillende mensen werden door hem beïnvloed. Persoonlijk vond ik Mike geweldig met evangelisatie, en ik heb veel van hem geleerd over hoe je het evangelie op een duidelijke en ongecompliceerde manier aan een niet-gelovige kunt presenteren."

Na een lange periode in de Phoenix-kerk, kreeg Mike een oproep om als senior pastor te dienen in Christ Church Hillbrow, een wijk die bekend staat om de hoge niveaus van armoede, werkloosheid en misdaad die vaak wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste gebieden van het land. Meer dan 70.000 mensen zitten opeengepakt in een gebied dat zowel straatarme burgers uit plattelandsgebieden van Zuid-Afrika als straatarme immigranten uit andere Afrikaanse landen aantrekt. 

Mike koos er niet alleen voor om pastor te zijn in een kerk in het hart van deze buurt, hij raakte ook diep betrokken bij het idee dat hij de gebrokenheid die hij overal om zich heen zag, kon herstellen. Zoals te verwachten, was zijn taak niet zonder strijd, die begon toen het gezin in januari 1996 vanuit Durban naar Johannesburg verhuisde. De vrachtwagen met al hun bezittingen werd onderweg gekaapt en alles werd gestolen. "We zijn letterlijk met niets begonnen", vertelt Ajith. 

Straatkinderen
Zodra Mike vervolgens met zijn taken begon, probeerde hij rechtskwesties in de buurt aan te pakken en bewoners te helpen die het moeilijk hadden. Om dakloze mannen van de straat te redden, begon Mike een gaarkeuken bij de kerk en opende hij een mannenopvang die honderden mensen verwelkomde. Velen werden door deze liefde getransformeerd en sommigen gingen zelfs in de bediening. Mike raakte ook betrokken bij 'straatkinderen' en opende ook een opvang voor hen.

Ajith herinnert zich: "Door zijn vele outreaches in zijn vroege jaren in Hillbrow, realiseerde vader zich dat het werken met behoeftige kinderen zijn ware roeping was."

In 1999 werd er een hotel beschikbaar gesteld in Mitchell Street aan de rand van Hillbrow, en Mike zamelde geld in om het te kopen. "Zijn verlangen was om zoveel mogelijk kinderen onder te brengen in dit voormalige hotel", herinnert Ajith zich. “Hij bezocht talloze kerken, organisaties en bedrijven om fondsen te werven.” 

Mike registreerde het hotel als weeshuis en in 2000 werd het een non-profitorganisatie. Ajith voegt eraan toe: "Het kost veel geld om het te runnen, maar hij werd nooit moe van fondsenwerving omdat hij geloofde in Gods roeping.”

Mike verhuisde zijn gezin naar het pand en zocht naar kinderen die een veilige ruimte nodig hadden waar ze konden floreren. Hij ging naar nabijgelegen townships en vroeg om verwijzingen, en vulde wieg na wieg met baby's die lijden aan aids. Het centrum begon met vier tot vijf kinderen, maar toen het nieuws de ronde deed dat een nieuw weeshuis kinderen opnam, zetten de autoriteiten van Johannesburg kinderen af die ze in wanhopige situaties aantroffen. Het duurde slechts een paar jaar voordat de faciliteit de capaciteit van 120 kinderen bereikte. Het centrum breidde uit naar twee campussen, met 20 medewerkers.

Overname
Buti Nthite was een van de eerste kinderen in het centrum en arriveerde in 2002 toen hij 13 jaar oud was. Hij begint te huilen als hij over Mike praat. “Hij deelde het evangelie en gaf de kinderen waardigheid zodat ze productieve burgers van het land konden worden. Zijn liefde voor Jezus maakte zo'n verschil in mijn leven en dat van zoveel kinderen in dit land." 

Buti, die zelden genoeg te eten had voordat hij bij de stichting aankwam, is een van de vele succesverhalen van het centrum. Na de middelbare school ontving hij een beurs om naar Boston College te gaan, waar hij IT studeerde en een graad in bedrijfskunde behaalde. Hij woont in Johannesburg en werkt nu op de IT-afdeling van het internationale bedrijf Bain. "Ik had nooit gedacht dat ik zou staan waar ik nu ben", zegt Buti. “Ik had nooit gedacht dat ik Engels zou leren spreken. Ik kan kopen wat ik wil kopen. Zonder het centrum was ik nooit ergens aan blootgesteld geweest. Maar het komt allemaal doordat God door pastor Mike heenwerkte.”

Toen zijn vader Mike stierf, stopte Ajith met een pastorale rol om de functie van CEO van de stichting over te nemen. Net als pastor Mike legt zijn zoon nadruk op onderwijs en de geestelijke ontwikkeling van de kinderen. "Ik heb er vertrouwen in dat we de grote erfenis die mijn vader hier heeft gecreëerd, kunnen voortzetten."