“Urenlang heb ik met een groep Joodse vluchtelingen vanuit Oekraïne meegereisd tot aan de Moldavische hoofdstad Kishenov. Onder hen bevonden zich ook zestien vluchtelingen die uit de totaal verwoeste stad Marioepol afkomstig waren. Vijf van hen heb ik in de bus gevraagd iets te vertellen van wat zij hebben meegemaakt. Deze getuigenissen zal ik nooit meer vergeten.”

Een van die getuigenissen die Lohuis in een voorgaand blog beschrijft, betreft een ontmoeting met een Joods echtpaar. Samen met 1500 anderen zochten ze hun toevlucht in een theater in Marioepol, waar men schuilde voor de Russische bommenregen. Het theater werd zwaar gebombardeerd en vele honderden mensen kwamen om het leven. “Onderweg naar Kishenov sprak ik met dit echtpaar. De vrouw was voortdurend in tranen en ze had door alle emoties vrijwel geen stem meer. Ik besefte mij dat ik met getraumatiseerde oorlogsslachtoffers onderweg was. Deze mensen hebben alles maar dan ook echt alles verloren.”

“Na die vijf getuigenissen kon ik het niet meer aan”, vervolgt Lohuis zijn blog. “Ik had nog meer mensen kunnen vragen naar hun verhalen, maar daar had ik geen ruimte meer voor in mijn hoofd en hart. Zo werkt het ook met het volgen van het nieuws. We moeten dat ook beperkt houden.”

Inmiddels is Lohuis teruggekeerd van zijn bezoek aan Oekraïne en Moldavië. “Ik moet de dingen even laten bezinken, daarom ben ik deze week met mijn vrouw weg. Elke dag opnieuw krijgen we weer nieuwe informatie te zien en te horen over wat er allemaal gebeurt in deze vreselijke oorlog. Er vallen zoveel doden, ook onder de burgerbevolking. Het is simpelweg hartverscheurend. Je vraagt je af hoe lang dit bloedvergieten nog doorgaat.”

Te midden van de afschuwelijke gebeurtenissen en schrijnende ervaringen, ziet Lohuis ook hoopvolle initiatieven tot stand komen. “Terwijl er zoveel dood en verderf gezwaaid wordt, zijn er ook mensen die zich belangeloos inzetten voor degenen wiens leven in gevaar is. Daarbij moet ik denken aan de leden van een evangelische gemeente die nu al meer dan vijf weken hun gebouw, net over de grens, dag en nacht openstellen voor vluchtelingen en hulpverleners. Iedereen die daar binnenkomt, krijgt gelijk iets te eten en te drinken aangeboden. Niemand hoeft daarvoor te betalen, dat wordt allemaal gedaan door de gemeente en sponsors.”

Sara van Oordt, hoofd media en communicatie van Christenen voor Israël, bracht onlangs ook een bezoek aan de Oekraïense grens. Vorige maand sprak eindredacteur Jeffrey Schipper in de CIP podcast met haar over de werkzaamheden van CvI in Oekraïne, de ervaringen die zij opdeed en de profetieën die zij naar eigen zeggen in vervulling ziet gaan. De aflevering is hieronder terug te luisteren.

Bron foto: Sveta Soroka