Aanstekelijk Pal naast de Grote kerk en de kroeg woont Kees den Hartog (45). Met geloof heeft hij in zijn jeugd nooit veel opgehad. ‘Ik leefde mijn leventje, dat beviel goed. Zes jaar geleden, ongeveer een jaar na het overlijden van mijn vader, hoorde ik met Kerst de klokken luiden. Ik dacht: “Ik ga weer ’s…”’ De drempel bleek nóg hoger dan hij al dacht. ‘Je hebt het gevoel dat iedereen je ziet,’ vertelt hij.

‘Een paar maanden later, op een zonnige middag, stond ik in mijn blote buik en een biertje erbij een trekker schoon te spuiten, toen er een man met een baard achterom kwam fietsen. “Ik zoek Kees den Hartog…” “Dat treft.”

Hij stelde zich voor als de dominee en hij kwam me uitnodigen voor een bijbelleeskring. “Daar heb ik weinig zin in. Ik heb niets met geloof. Vraag mijn broer Bart maar.” Bart werd lid van de groep en vertelde me hoe laagdrempelig en leerzaam het was. Na verloop van tijd kwam de dominee weer langs. “Hé Kees, ik heb je gemist…”’

Kees besloot aan te haken. ‘Maar toen m’n zusje daarna kanker kreeg, was ik snel terug bij af.’ Totdat hij zag hoe zij als gelovige met haar ziekte omging, óók in het zicht van haar levenseinde. ‘Ze was ervan overtuigd dat het met dit leven niet ophoudt. Ze leefde met God; op een aanstekelijke manier gaf ze daar getuigenis van. Dat trok mij over de streep.’

Trigger
Esther Brouwer (43) werd door een vriendin bij de bijbelleesgroep uitgenodigd. Ze is lid van een andere protestantse wijkgemeente. ‘Ik had veel vooroordelen bij de kring van de “zware kerk” en was bang dat ik me een vreemde eend in de bijt zou voelen.

Ten onrechte, zo bleek, want ik voelde me er snel op mijn gemak.’ Een van haar kinderen maakte op school een moeilijke periode door. ‘Dat was de trigger om meer met het geloof te gaan doen,’ herinnert ze zich. ‘Er gebeurden in die tijd bijzondere dingen, die je niet zomaar zou kunnen afdoen als toeval. De gesprekken in de bijbelleesgroep waren een steun voor me.’

Aan het eind van het eerste jaar deed één deelnemer aan de bijbelleeskring belijdenis. Een vrouw van in de tachtig. Esther: ‘We vonden het wel een beetje sneu voor de dominee, maar we waren er gewoon nog niet aan toe.’

De kring ging door. ‘Door de gesprekken snapte ik beter wat het geloof betekent voor je dagelijkse leven,’ zegt Esther. ‘Vooraf dacht ik altijd dat het leven volgens de Bijbel voor mij onbereikbaar zou zijn; je kunt toch nooit aan de norm voldoen. Maar door de kring ontdekte ik de praktische betekenis van woorden als dienen, liefhebben, trouw zijn, omzien naar elkaar. Het geloof heeft mijn leven verrijkt; ik zou nu niet meer zonder God en de Bijbel kunnen. En de kerkdienst: als ik een keer niet geweest ben, mis ik het.’

Kees: ‘Door het geloof verander je. Ik zal me niet zo gauw te buiten gaan aan drank of wat dan ook. Ik ben rustiger geworden. Mijn broer en ik runnen een bedrijf; vroeger kon ik best grommen op een medewerker, maar nu schiet ik niet meer zo snel uit mijn slof. Ik denk meer na over keuzes en ben veel zachter geworden.’

Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 19 maart 2020 of download hier de gratis pdf.