Na de zeer drukke afgelopen dagen met als slot de Toebisjwat bijeenkomst in Arnhem, was mijn agenda nagenoeg leeg. Ik werd er bijna zenuwachtig van. En dus ben ik maar vast gaan vooruitdenken welke grap we dit jaar met Poerim gaan brengen. Want even niets doen ligt niet in mijn aard. Wel was er nog maandagochtend nog een overleg tussen rabbijnen en de PKN. Uit dat overleg is niet echt iets voortgekomen, maar samenkomen is op zichzelf een goede zaak.

Gelijk Mgr. de Korte aangaf dat de Rooms-Katholieke Kerk ter bescherming een schil wil vormen om de Joodse gemeenschap hier te lande. Dat gaf ook de PKN aan. Maar de complexiteit bij de PKN is aanzienlijk groter dan bij de RKK. Bij de RKK bestaat er een strakke hiërarchie, bij de PKN ontbreekt dat en oogt de schil dus dunner. Dat komt niet door de opstelling ten opzichte van de Nederlandse Joden, maar de steun voor de staat Israël ligt bij de PKN ingewikkeld. Over de opstelling ten opzichte van de staat Israël heerst binnen protestants Nederland verdeeldheid. Maar laat ik niet negatief zijn. De bespreking was fijn, openhartig en eerlijk. En dat is goed.