Ben ik geen goede christen?

Ik ben een nieuwsgierig mens. Het interesseert me wat er speelt in de wereld. Daarom kijk ik dagelijks het NOS-journaal en raadpleeg vele nieuwsbronnen op internet.

Het interesseert me ook wat er speelt in de christelijke en kerkelijke wereld. Op CIP.nl, en ook in het Nederlands Dagblad lees ik veel artikelen die het nieuws uit de christelijke hoek vertellen en duiden. Als interkerkelijk denkend mens misschien wel logisch. Wil graag weten wat anderen denken en doen.

Maar dit heeft ook een keerzijde. Een keerzijde waar ik soms een beetje moe van wordt. Ik doel dan op christenen die vinden hoe iets ‘moet’. En vooral dat anderen dat dan ook moeten denken of doen.

Een paar koppen of citaten, die de afgelopen tijd te vinden waren op CIP.nl:

· ‘Een christelijk leven kan niet samengaan met een Netflix-abonnement.’
· ‘Dominee kan kringgebed niet aanbevelen’
· ‘Wie seksualiteit buiten het huwelijk tussen één man en één vrouw legitimeert, is geen christen’
· ‘De kerk is nooit bedoeld om op zondag bij elkaar te komen en de stoelen te verwarmen’

Voor alle duidelijkheid, CIP.nl faciliteert nieuws, en ook plaatsen ze blogs van schrijvers. Dat zijn geen algemene opvattingen van de CIP.nl redactie. Klinkt logisch, maar niet iedereen lijkt dat soms te snappen.

Of ik het eens ben met de strekking van de genoemde koppen en citaten is voor nu even niet relevant. Het gaat me erom dat er vaak met zo’n grote stelligheid gesproken wordt.

Eentje dan waar ik wél iets over kwijt wil: ‘Een christen wil deze wereld het liefst zo snel mogelijk verlaten’.

Dat lezende bekruipt me een gevoel dat de schrijver zegt dat als ik dat verlangen niet heb, ik dus geen (goede) christen ben. Móeten we als christen naar het einde van ons leven verlangen? Het feit dat Paulus zoiets een keer heeft geschreven, dat ging overigens over zichzelf, maakt het toch nog geen gebod voor ons? Volgens mij heeft God ons gewild, op deze aarde. Met een taak. Hier en nu. En tegelijkertijd ook in verwachting. In het genoemde artikel wordt verslag gedaan van een lezing van ds. P. den Ouden op de Haamstedeconferentie. Op zijn beurt citeert De Ouden een oude kerkvader, ene Tertullianus. Ik mis hier enorm de nuance.

M’n punt is dit. Ik geloof in God. Ik geloof dat de Bijbel een kanaal is waardoor Jezus ons iets heel belangrijks wil zeggen. Toekomstperspectief op het hoogste niveau. Ik geloof dat we dat Woord van God mogen toepassen in de hedendaagse cultuur. Maar geeft de Bijbel ons op alle vragen antwoord?

Ik denk van niet. Er blijven nog 10.000 vragen over.

Mogen die vragen blijven staan? Natuurlijk zou ik graag alle antwoorden krijgen, maar die illusie heb ik allang geleden opgegeven. Of misschien wel nooit echt gehad.

Stop alsjeblieft, om te pas en te onpas te roepen ‘dat het toch zo duidelijk in de Bijbel staat’. Want volgens mij is dat meestal niet zo. God geeft ons heel veel ruimte. Als dat anders was, waren we niet zo tot op het bot verdeeld over de kinderdoop, de rol van de vrouw in de kerk, homoseksualiteit, huwelijk en echtscheiding, schepping en evolutie, Bijbelvertalingen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wie bent u dat u een oordeel velt over de dienaar van een ander? Of hij wel of niet volhardt in het geloof gaat alleen zijn eigen meester aan - en hij zal volharden, want de Heer heeft de macht hem dat te laten doen. De een beschouwt bepaalde dagen als een feestdag, voor de ander zijn alle dagen gelijk. Laat iedereen zijn eigen overtuiging volgen (Romeinen 14:4-5).

Bovenstaande tekst wil ik niet misbruiken om m’n gelijk te halen. Het gaat me om de achterliggende gedachte achter deze boodschap. Geef elkaar de ruimte.

Nu is het mijn beurt om stellig te zijn: Nee, de Bijbel is geen boek met antwoorden op alle vragen. Het allerbelangrijkste is de vraag of wij als mensen toekomst hebben. En daarop geeft de Bijbel ondubbelzinnig en heel duidelijk antwoord. Ja! En Zijn Naam is Jezus. Die toekomst is 2000 jaar geleden begonnen.

Daarom heb ik 10.000 redenen tot dankbaarheid.

Deel dit artikel op: