En zo ging het langzaam maar zeker mis. Het onmogelijke moest bewezen worden, de lat werd hoog gelegd en de voorganger had nog nooit iets fout gedaan, dus kon het woordje sorry ook nergens vinden. Natuurlijk ging het heel netjes. Er werd een mediator betrokken, eenzijdige kwetsbaarheid gevraagd.

Uiteindelijk midden in het proces, maar met oog op de kerkelijke seizoenen... Een telefoontje, sta je 100% achter de persoon? Sta je 100% achter de visie? Een onmogelijke en onbijbelse keuze die wordt opgedrongen. Natuurlijk bedenktijd, maar niet te lang, want volgend seizoen moet alles kloppen. Nog een telefoontje, zou je toch ‘de plaats’ willen verlaten? Wat moet je dan kiezen? Heb je dan een keuze? Gezag is gezag en gehoorzaamheid is de logische keuze. Gaat God nieuwe deuren openen?

Even tussendoor een vraag aan u! Wat voelt u tijdens dit verhaal? Een groeiende opwinding, afschuw, herkenning, verontwaardiging of juist alle begrip en inleving bij een van de betrokkenen in het verhaal. Waarschijnlijk ligt dat wat u voelt aan uw perspectief. Bent u evangelisch, dan is er mogelijk herkenning. Komt u uit een andere kerkverband dan zal er een mengeling zijn opwinding en afschuw. Een bevestiging en rechtvaardiging van wat u toch al dacht en bent u weer eens dankbaar dat u niet in zo’n ‘charisvangelische’ gemeente zit.

Wat zou God de Vader ervaren bij dit verhaal? Zou dat niet onze vraag moeten zijn? Ik denk verdriet. Dat zijn kinderen zoveel ruimte laten voor verdeeldheid en uiteendrijving. Dat mensen en gezinnen daardoor onder druk komen te staan. Dat kostbare energie en vreugde verloren gaat. Hij ziet schade, littekens en pijn. Hij ziet zijn geliefde kinderen aan beide zijden van het verhaal lijden. Met liefde en begrip voor de tekortkomingen van de een en de pijn en onvolmaaktheid van de ander.

Ik haat de uiteendrijver. De vijand, die altijd verdeeldheid wil creëren. Ik haat hem. En ik hoop dat je door dit stukje alert zal zijn in al je relaties om poorten en deuren te sluiten. Laat de zon niet ondergaan over je boosheid, geef onvergevingsgezindheid geen plaats. Stel je hart open, besef dat je beiden het voorwerp bent van Gods onvoorwaardelijke liefde. Leer van de fouten die worden gemaakt, dan hebben die fouten toch nog een waarde.

Het verhaal hier boven gaat verder. In vele levens van zeer gepassioneerde christenen leiden dit soort situaties tot enorme passiviteit en teleurstelling. Terecht, want waar Gods wil niet wordt gedaan, ontstaat altijd schade. Mensen verliezen hun geloof in de eklesia, het lichaam van Jezus op aarde. Besluiten hun energie, kracht en liefde op een andere manier in te zetten. Komen in een isolement en doven uit als een kaarsje onder een korenmaat.

Het verhaal gaat verder, maar niet in deze blog. Het dient geen enkel nuttig doel. Ik heb dit fictieve, maar helaas heel reële verhaal, geschreven omdat ik om mij heen zie dat scheuring en verdeeldheid nog steeds plaatsvindt. Over plaatselijke vetes en met landelijke onenigheid. Op zoek naar de ultieme waarheid, en de daar, voor deze mensen, bijbehorende goedkeuring van God. Leerstellige drama's, ‘theobiologische’ vragen over geaardheid, gender en identiteit. Verwarring en onrust en de liefde dooft. Deze verdeeldheid doet mij letterlijk pijn. God heeft zo’n bewogenheid voor eenheid op mijn leven heeft gelegd dat ik het gewoon niet kan lezen zonder dat de tranen opwellen in mijn ogen. Als we al die energie om elkaar te bevechten eens zouden richten om gerechtigheid te brengen in deze wereld.

Ik voel het verdriet van een Vader, die zijn gezin zo liefheeft. Ik voel het verdriet van de Heilige Geest die belemmerd en gedoofd wordt door verdeeldheid. Ik voel het verdriet van de Koning die bad; ‘En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in Mij geloven, opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij en Ik in U, dat ook zij in Ons zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.’ Johannes 21-17:20

Bedankt dat je dit stukje tot hier hebt gelezen. Het is misschien niet het verhaal geworden wat je dacht toen je de eerste alinea's las. Maar laat het verhaal je bewegen tot eenheid en liefde. Eenheid is niet dat je dezelfde mening hebt als een ander, eenheid is dat je beseft dat je alleen maar kan leven bij de gratie, de genade, van dezelfde Koning.

Vader, vergeef mij dat ik zo vaak meningen en ideeën heb over anderen. Vergeef mij dat ik zo vaak conclusies trek vanuit mezelf. Vergeef mij mijn vooroordelen over andere gelovigen. Ik wil kiezen voor eenheid op grond van het bloed van Jezus. We eten allemaal hetzelfde brood van genade en drinken de wijn van vergeving. Vader ik kies voor eenheid. Heilige Geest, help mij daarbij.

Deel dit artikel op: