Waarom noem je Naomi een beeld van het ‘overblijfsel’ van Israël?
“Naomi haar man en beide zonen stierven gedurende deze 10-jaar durende diaspora (Ruth 1:3 en 5),” legt Albert uit. “Veel Joden hebben in de diaspora ook hun hele familie verloren, met name tijdens de Tweede Wereldoorlog. De overlevenden werden het ‘overblijfsel’ van Israël.

Albert citeert Ruth 1:6, ‘Toen Naomi hoorde dat de HEER zich het lot van zijn volk had aangetrokken, maakte ze zich gereed om Moab te verlaten en terug te keren’ (Ruth 1:6). “Veel overlevenden keerden terug naar Israël, toen de Volkerenbond (de tegenwoordige Verenigde Naties) hun in 1948 een deel van Palestina toe wees. De Joden kunnen er betrekkelijk veilig wonen, zonder opgejaagd te worden. God roept elke Jood van de einden der aarde, gelovig of niet. Naomi was verbitterd, want ‘de HEER heeft zich tegen mij gekeerd’ (Ruth 1:13), ‘de Ontzagwekkende heeft mijn lot zeer bitter gemaakt’ (Ruth 1:20-21). Veel Joden, die in onze tijd terugkeren naar Israël, zijn teleurgesteld in God. Door hun omstandigheden, zoals antisemitisme en communisme, hebben ze het contact met Hem verloren.
Naomi zei: ‘De HEER heeft mij met lege handen laten terugkomen’ (Ruth 1:21). Zo zijn er ook overlevenden die met niets anders terugkeerden naar Israël, dan de kleren die ze droegen. Ze moesten al hun bezittingen achterlaten.”

Orpa en Ruth zijn volgens jou een beeld van de heidenen. Kun je dat aan de hand van de Bijbel duidelijk maken?
"Toen Naomi besloot om terug te keren naar Israël, zeiden haar beide schoondochters: ‘Maar we willen met u terugkeren naar uw volk!’ (Ruth 1:10). Maar hoezo ‘terugkeren’? Zij waren hoogstwaarschijnlijk nog nooit in Israël geweest. Het woord ‘terugkeren’ betekent hier ‘zich bekeren’. 2 Kronieken 30:6 is daarvan een mooi voorbeeld: ‘Israëlieten, keer terug naar de HEER, de God van Abraham, Isaak en Israël’. 

Lot, de voorvader van de Moabieten, en dus van Orpa en Ruth (Gen. 19:37), had zich afgekeerd van Abram (Gen. 13:10-13),” vervolgt de auteur. “En de Moabieten dwaalden steeds verder af van de nakomelingen van Abraham en hun God Jehova. Ze werden zelfs Israëls grootste vijanden. Maar Orpa en Ruth wilden zich bekeren van de weg die Lot en de Moabieten waren ingeslagen. Zij wilden de breuk die was ontstaan herstellen en terugkeren naar het volk van Jakob. Zij wilden gehoor geven aan Gods oproep: ‘Keer terug van jullie dwaalwegen en houd je aan de wet die ik jullie voorouders heb opgelegd’ (2 Kon. 17:13).

Maar onderweg naar Israël ontstaat er toch een scheiding. ‘Orpa kuste haar schoonmoeder vaarwel en keerde terug naar haar volk en haar god’ (Ruth 1:14-15). Maar Ruth wilde Naomi niet verlaten. Zij zei: ‘Waar u gaat, zal ik gaan; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. De HEER is mijn getuige’ (Ruth 1:16-17). Orpa werd zo een beeld van dat deel van de kerk dat zich van Israël heeft afgekeerd, van de kerk in verval. Ruth daarentegen werd een beeld van dat deel van de kerk dat zich wil bekeren van de vijandschap die was ontstaan tussen de Joden en de kerk. Zij is het beeld van de kerk in herstel. En Ruth bereikte het Beloofde Land, Orpa niet.”

Wat heeft Romeinen 11 ons met betrekking tot de geschiedenis van Ruth en Naomi te zeggen?
“Naomi behoort tot het volk van God; tot Israël, ‘dat hij al van tevoren uitgekozen heeft’, en dat Hij niet heeft verstoten (Rom. 11:2). Zij is een beeld van het ‘overblijfsel’ van Israël, waarover Paulus zegt: ‘Zo is nu een klein deel over dat God uit genade uitgekozen heeft’ (vs. 5-6). ‘God heeft hun geest verdoofd, hun ogen blind gemaakt en hun oren doof, tot op de dag van vandaag’ (vs. 9). Daarom noemt de helft van de ‘overlevenden’ in Israël zichzelf seculier. ‘Maar God blijft hen liefhebben omdat hij de aartsvaders heeft uitgekozen. De genade die God schenkt neemt hij nooit terug’ (vs. 28-29). Israël blijft Gods ‘kostbaar bezit, kostbaarder dan alle andere volken’ (Ex. 19:5).

Als de Israëlieten niet volharden in hun ongeloof, zullen zij (zoals Naomi) opnieuw worden geënt (vs. 23). Want ‘slechts een deel van Israël werd onbuigzaam, en dat alleen tot het moment dat alle heidenen zijn toegetreden. Dan zal heel Israël worden gered. Want ‘de redder zal uit Sion komen, en wentelt dan de schuld af van Jakobs nageslacht’ (vs. 25-26). God zal hun zonden vergeven. 

‘En als nu sommige takken (Elimelech en zijn gezin) van de edele olijfboom zijn afgebroken en u (Ruth en christenen), loten van een wilde olijfboom, tussen de overgebleven takken bent geënt, dan moet u zich niet boven de takken verheffen (vs.17-18). Wees niet hoogmoedig: als God de oorspronkelijke takken al niet heeft gespaard, zou hij u dan wel sparen?’ (vs. 20-22). En Ruth bleef nederig, zij verhief zich niet boven Naomi, ondanks haar huwelijk met Boaz, de machtige man van Bethlehem. Ruth dankte haar plaats op de edele olijfboom Israël aan haar geloof in het volk en de God van Israël (vs. 19-21). Omdat zij ‘terugkeerde’ (zich bekeerde) werd zij deel van het volk van Jacob.  
De ‘terugkeer’ van Naomi en Ruth was de redding voor deze beide weduwen. De één had de ander nodig om verlost te worden. Zonder de verlossing van Israël is er geen verlossing voor de heidenen.”

Je stelt dat we een Ruth zouden moeten worden. Wat bedoel je daarmee?
• Zoals Lot, de Moabieten en de kerk van Rome, zich afscheidden van Abram, de Israëlieten en de Joden, zo moeten wij, als Ruth, ‘terugkeren’ en ons verzoenen met Israël. Want: ‘Uw volk is mijn volk’.
• Zoals Ruth de verbitterde Naomi liefhad en begeleidde op haar terugweg naar Israël, zo moeten wij de Joden in onze tijd helpen terug te keren naar hun thuisland.
• Zoals Ruth Naomi ondersteunde in haar levensonderhoud, zo moeten wij, waar nodig, Israël en de Joden ondersteunen in hun bestaan.
• Zoals Ruth zich door God liet gebruiken om met Naomi in contact te komen, zo moeten wij beschikbaar zijn om de relatie tussen God en Zijn volk te herstellen.

Klik hier om het boek van Albert Oosting te bekijken of te bestellen.