Biddeloosheid is een verbijsterende werkelijkheid geworden

"Wie van ons lijdt niet met enige regelmaat aan biddeloosheid? Of zelfs chronisch? De veronderstelling dat het wel meevalt of dat het ons persoonlijk niet raakt, helpt ons niet verder. Wel zijn we erbij gebaat als we er eerlijk mee voor de dag komen," constateert ds. P. van der Kraan in De Waarheidsvriend.

"Biddeloos zijn we als we gestopt zijn met bidden. We zijn het echter ook als we weinig bidden of als we God een leeg pakje aanbieden: woorden zonder betekenis. Of als we bidden zonder erbij na te denken, of gehaast bidden.

Teleurgesteld
Voor sommigen is het advies om de tijd beter te beheren misschien te goedkoop. Dat geldt bijvoorbeeld mensen die terdege weten dat het wat betreft bidden en Bijbellezen anders moet in hun leven. Het roer moet om, maar het lukt niet. Ze zitten gevangen in een sleurgang waaruit ze niet kunnen ontsnappen. Zij ervaren dagelijks dat de tijd hun de baas is in plaats van dat zij baas over hun tijd zijn. En terwijl zij ervan overtuigd zijn dat het anders moet, is hun kwellende vraag hoe het anders kan.

Weer anderen hebben het bidden eraan gegeven, omdat ze teleurgesteld zijn met betrekking tot het gebed, meer nog: in God. Ze tobden met moeilijkheden of met ziekte. Er waren zorgen die hun boven het hoofd groeiden. Ze hebben gebeden en gesmeekt of God de situatie wilde veranderen. Er veranderde echter niets, in ieder geval niets ten goede. Anderen hebben gebeden om een baan, een diploma, een partner naar hun hart, maar zowel het een als het ander ging aan hen voorbij. Als gevolg daarvan raakte hun verwachting in het gebed, vooral in God Die hoort naar het gebed, uitgeblust. Als bidden jouw situatie toch niet verandert of je verwachtingen niet waar
maakt, waarom zul je dan nog blijven bidden? Misschien zijn we zelf wel zo’n teleurgesteld mens die niet langer van het gebed en dus van God verwachting heeft.

Primaire oorzaak van onze biddeloosheid is de zonde, die een gapende kloof tussen God en ons tot gevolg heeft. Onze biddeloosheid heeft zijn wortels diep ingeslagen in de bodem van onze keus om zonder God te leven. We leven langs God heen en aan Hem voorbij of met de rug naar Hem toe, net hoe we het willen noemen. Het komt allemaal op hetzelfde neer: we hebben voor God geen plaats ingeruimd in onze plannen met ons leven. In het gunstigste geval is God in ons leven een appendix, een aanhangsel. In veel gevallen is dat aanhangsel inmiddels verwijderd.

Aanvechting
Zo’n leven zonder God lijkt nog aardig te lukken ook. We hebben de voorbeelden om ons heen voor het oprapen. Tal van mensen die met God niet leven en helemaal niet met Hem rekenen – mensen uit onze onmiddellijke omgeving, mensen die we vrijwel dagelijks ontmoeten, in de buurt, op het werk, op de sportclub – ze hebben hun leven goed op de rails staan. Ze maken plannen en het lijkt hun allemaal te lukken. Van zorgen en moeiten lijken zij niet(s) te weten.

Wie herkent de Asaf-aanvechting van Psalm 73 (v.3-5) niet? Je bent jaloers op degene die geen moeite kennen en door zorgen niet gekweld worden. Als je zover bent, is de volgende stap niet ver: stoppen met bidden. Als je het nog wel doet, is het een schijnvertoning: het prevelen van woorden die zonder betekenis zijn. Kortom, onnadenkend bidden, slordig bidden of gewoon geen tijd meer nemen om te bidden. En ziedaar: biddeloosheid is in ons leven een verbijsterende werkelijkheid geworden."

Ds. P. van der Kraan uit Arnemuiden is hervormd emeritus-predikant. Klik hier om het volledige artikel te lezen en klik hier om De Waarheidsvriend te ontvangen.

Deel dit artikel op: