De meeste mensen beginnen het jaar met een lijstje goede voornemens. Vermoedelijk is het lijstje van de Amsterdamse wethouder van FinanciĆ«n Udo Kock (D66) erg kort: geen fouten maken bij het overmaken van geld. Eind 2013 ging voor het eerst flink mis. Negenduizend Amsterdamse minima kregen een āextraatjeā tussen de 15.000 en 30.000 euro. Bij het overmaken was de komma twee plekken teveel naar rechts geschoven. Hierdoor was de gemeente totaal 188 miljoen euro kwijt in plaats van 1,88 miljoen. Ruim 2 jaar later is ruim 8 miljoen euro overigens nog steeds niet teruggevorderd.
Deze week werd bekend dat het afgelopen jaar weer flink mis is gegaan met betalingen bij de gemeente Amsterdam. Een stagiair was het gelukt 186.000 euro naar zijn eigen rekening over te boeken. Van dit bedrag is een kleine 30.000 euro nog altijd niet terug.
Terecht wordt de beschuldigende vinger naar de gemeente Amsterdam gewezen. Zulke grote fouten en fraude gebeuren te makkelijk. Tegelijkertijd is ook waar, dat in een land waarin zo belachelijk veel geld wordt rondgepompt het weleens fout kan gaan. Ter illustratie: 90% van de Nederlandse huishoudens krijgt een vorm van subsidie.
Er is een punt in dit soort discussies dat steevast onderbelicht blijft. Dat is die van de profiteurs. De mensen die bij het ontvangen van het veel te hoge extraatje onmiddellijk naar de Mediamarkt scheuren om voor de hoofdprijs aan elektronica in te slaan. Of de stagiair die zijn leerperiode gebruikt om de samenleving geld afhandig te maken door het naar zichzelf over te boeken.
Dit zijn voorbeelden van wat de catechismus ouderwets noemt āonbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaadā. Uiteraard mag zoān geestelijk uitgangspunt niet te pas en te onpas op allerlei maatschappelijke misstanden worden geplakt. Het gevaar van argeloos relativisme ligt dan immers op de loer. Toch is het van groot belang dat (christelijke) politieke partijen deze constatering in het achterhoofd houden bij het besturen van Nederland. Geloof in de goedheid van de mens en de maakbaarheid van de samenleving worden immers voortdurend afgestraft.
Wellicht is dit negatieve mensbeeld niet het meest vrolijke uitgangspunt om 2015 mee te beginnen. Wel een om ons voor een hoop misstappen te behoeden. Bovendien kunnen de hierdoor bespaarde euroās worden besteed aan hen die onze zorg Ć©cht nodig hebben!
Martin Holleman is bestuurslid Politiek van SGP-jongeren
Praatmee