Immaculee: "Als de kerk er niet was, was ik krankzinnig geworden"
Wat als de kerk je pijn heeft gedaan? Immaculee uit Rwanda keerde, na jaren van afstand en verdriet, terug naar een kerk die haar pijn erkende Ć©n hielp helen. Een kerk die expert werd in zien wat haar omgeving nodig had. "Als de kerk er niet was, was ik krankzinnig geworden."
Bekijk de video:
Toen de kerk nog fijn was
"Mijn naam is Zihinjishe Immaculee. Ik ben 41 jaar en overlevende van de genocide tegen de Tutsi in Rwanda. Ik ben opgegroeid in een liefdevolle familie. We waren met negen kinderen. De kerk was een groot deel van ons leven. Mijn familie was zelfs betrokken bij het stichten ervan. We zongen in het koor en hielpen mee met andere taken. Het was een plek van warmte en verbondenheid."
Hoe alles veranderde
"Toen kwam de genocide. Alles veranderde. Ik was tien jaar oud toen mijn moeder voor mijn ogen vermoord werd. Mijn vader zocht toevlucht bij mijn peettante, maar ze verraadde hem. Hij werd in haar huis vermoord. Ik vluchtte van plek naar plek en raakte onderweg steeds meer broertjes en zusjes kwijt. Zeven van hen zijn omgekomen. Alleen mijn broertje en ik overleefden de genocide.
Na de genocide voelde ik alleen maar pijn, verdriet en wantrouwen. Ik wilde niets meer met de kerk te maken te hebben. Het was niet langer een plek van vrede voor mij. Het werd een plek waar ik mensen moest ontmoeten die mee hadden gedaan aan het vermoorden van mijn familie. Hoe kon ik hen ooit nog onder ogen komen? Hoe kon ik hen ooit vergeven?"
Praatmee