Niet uit een kinderbijbel
“Ik weet nog hoe ik als kind naar het plaatje van Abraham in onze kinderbijbel keek”, begint Lourens. “Een lange witte baard, staf in de hand, de ogen vroom gericht naar de hemel. Bijna een engel. Maar gelukkig is de Bijbel zelf geen kinderbijbel.” Hij lacht, en wordt dan ernstig. “De echte Abraham loog. Hij worstelde. Hij nam verkeerde beslissingen. Hij sliep zelfs met Hagar, de slavin van zijn vrouw. Gewoon, omdat hij dacht dat Gods belofte anders nooit vervuld zou worden.”

Voor Lourens is dat geen reden tot ontmoediging, maar juist tot hoop. “Blijkbaar kiest God er niet voor om met volmaakte mensen geschiedenis te schrijven. Hij kiest gewone mensen. Mensen zoals jij en ik.” Dat is de rode draad door de hele Schrift, benadrukt hij. God kiest David, een overspelige koning. Petrus, een man die Jezus verloochende. Maria, een jonge vrouw zonder aanzien. Steeds weer blijkt: Gods plan loopt niet stuk op onze gebrokenheid.

Een gewone dag. Een heilige ontmoeting.
Lourens leest uit Genesis 18. Abraham is 99 jaar en zit in de ingang van zijn tent, wanneer hij drie mannen ziet aankomen. Hij staat op, loopt hen snel tegemoet, en buigt zich ter aarde. “Beeld het je eens in: een heer van 99, gerespecteerd, omringd door dienaren, die zich plat op de grond werpt voor drie reizigers. Waarom? Omdat hij iets zag. Hij herkende iets. Op de een of andere manier wist hij: dit is heilig.”

Het is een krachtige les, zegt Lourens. “God komt vaak niet in kolommen van vuur of donderende stemmen. Vaak lijkt een ontmoeting met Hem op het eerste gezicht heel gewoon. Maar als de ogen van je geloof opengaan, zie je: dit is geen toeval. God is hier.” En dat is niet alleen een les over Abraham – het is een les voor ons. Ben jij vandaag wakker genoeg om Gods bezoek te herkennen, als die zich aandient in iets ogenschijnlijk alledaags?

Wat als het echt te laat is?
De drie mannen spreken. Over een jaar, zeggen ze, zal Sara een zoon krijgen. Sara luistert vanuit de tent, hoort het – en lacht. “Ze vond het belachelijk”, zegt Lourens. “En eerlijk? Ik snap het. Ze is al lang voorbij de overgang. Ze zegt: zou ik nog ‘liefdesgenot’ hebben? Dat woord staat er echt. Gods Woord is eerlijk. Geen kinderbijbel.”

"Abraham is volgens Paulus in Romeinen 4 een kwetsbare, oude man, en ook Sara's schoot is 'verstorven'. Medisch gezien is het onmogelijk. Relationeel gezien kansloos. Alles lijkt voorbij. Maar juist daar verschijnt God. En Hij stelt dé vraag: 'Zou er iets voor de Heer te wonderlijk zijn?'

Die vraag is geen theologisch puzzeltje, benadrukt Lourens. Het is volgens hem een vraag die alles blootlegt. Waar denk jij dat God te laat is? Waar heb jij het lachen van ongeloof toegelaten, omdat je niet meer durft te hopen? En wat als juist dat de plek is waar Hij wil spreken?

Geloof dat kruist met Gods wil
“Waar het geloof van een mens kruist met Gods wil, gebeuren er wonderen”, zegt Lourens. “Sara lachte, ja. Maar later staat er: door het geloof ontving zij kracht om te baren. Omdat ze Hem trouw achtte die het beloofd had.”

De vervulling van Gods belofte begint al snel. “God zegt: over een jaar komt het kind. Dus Sara moet binnen drie maanden zwanger zijn. En wat gebeurt er? In Genesis 20 nemen Abraham en Sara een soort vakantie. Maar daar, in Gerar, laat een koning zijn oog vallen op Sara – nota bene 90 jaar oud.” Lourens glimlacht breed: “En hij wil haar bij zich in het paleis. Wat een vrouw, denkt hij. Zelfs haar uiterlijk is hersteld.”

De vrouw die innerlijk verstorven was, wordt uiterlijk vernieuwd. “Gods aanraking is nooit slechts oppervlakkig. Hij herstelt je diepste identiteit, maar Hij mag ook zichtbaar maken wat je in Hem ontvangen hebt.” Zelfs het huwelijk, dat afgevlakt en verkild was geraakt, wordt weer intiem. “De vrouw die lachte van ongeloof, straalt weer. En het huwelijk met Abraham – dat vastgelopen was – bloeit opnieuw op.”

Abraham: verstorven, maar levend
“Maar wat dan met Abraham?”, vraagt Lourens. “Was zijn kracht dan maar voor één kind genoeg?” Hij laat het publiek meerekenen: Abraham is 100 jaar als Isaak geboren wordt. Sara leeft dan nog 37 jaar. Abraham is 137 als zij sterft. Drie jaar later trouwt Isaak – en Abraham leeft nog.

Dan leest Lourens verder in Genesis 25: “En Abraham nam opnieuw een vrouw, Ketura, en zij baarde hem zes zonen.” Hij pauzeert. “De man die verstorven was. De man bij wie alles dood leek. Hij leeft en verwekt opnieuw leven. God is niet gestopt na één wonder.” Dat is het hart van de boodschap: Gods werk eindigt niet bij herstel alleen. Hij geeft toekomst. Vruchtbaarheid. Nieuw leven. Lourens benadrukt: “Zelfs als jouw verhaal vastgelopen lijkt, pakt God de pen op. En schrijft Hij verder. Een hoofdstuk dat jij niet had kunnen bedenken.”

Ook voor jou
Lourens sluit af met een vraag die stil zet. “Wat als het bij jou vastgelopen is? Wat als je relatie met God verkild is? Wat als je niet meer durft te hopen, laat staan te verwachten?” En dan zegt hij zacht, bijna als een gebed: “Dan zegt God: kom terug. Doe weer zoals in het begin. Laat Mij je opnieuw aansteken.”

Hij verwijst naar het oude lied van Keith Green: Oh Lord, please light the fire that once burned bright and clear... Replace the lamp of my first love that burns with holy fear.

“God kan dit. Want Hij deed het bij Abraham. Hij deed het bij Sara. En Hij wil het ook bij jou doen.” Dan roept hij de zaal op: “Zullen wij onze God een juichoffer brengen?”