Moeten alle christenen in tongen kunnen spreken?
De uitdrukking ‘in tongen spreken’ kom je tegen in Markus 16:17, Handelingen 2:4, 10:46 en 19:6, en in 1 Korinthe 12 en 14, maar de vertalingen verschillen nogal. De Statenvertaling en de HSV hebben consequent ‘spreken in talen’ of ‘spreken in vreemde talen’, maar de Statenvertaling heeft als kanttekening ‘soorten van tongen’, terwijl de HSV bij 1 Korinthe 12:10 een voetnoot heeft die zegt: ‘Letterlijk: soorten van talen.’ De NBV heeft ‘vreemde talen’ in Handelingen 2:4 maar ‘klanktaal’ in 1 Korinthe 12 en 14. De Groot Nieuws Bijbel heeft ‘onbekende klanken’. De meeste christenen gebruiken desondanks de term ‘spreken in tongen’ zoals die in de NBG-vertaling van 1951 staat; ik gebruik deze term hier ook.
De verschillen tussen de vertalingen gaan terug op het feit dat de Griekse tekst niet helder is en dus lastig te vertalen. Op alle genoemde plaatsen staat namelijk het woord glōssa, maar dat kan drie dingen betekenen: tong of taal of verouderde uitdrukkingswijze. Spreken is in het Grieks lalein dus de volledige term is in
het Grieks glōssais lalein.
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee