Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Decennia geleden werd ik eens op een Amerikaanse luchthaven afgehaald door een evangelisch christen. Onderweg naar een bijbelconferentie stopten we om ergens te lunchen. Het was snikheet. Toen de goede man dan ook vroeg wat ik wilde drinken, zei ik in mijn onschuld: Een biertje!
Hij vertrok geen spier en bestelde het, maar later vertelde hij me dat hij wel door de grond had kunnen zakken van schaamte. Een christen die alcohol drinkt, en dat in het openbaar!! Tja, zo zijn veel Angelsaksische evangelische christenen. Ik reed eens met een Engelse vriend langs de beroemde Jamaica Inn in Cornwall (waar ik bijbellezingen hield) en stelde voor dat we daar eens een kijkje zouden nemen. Ook hij bestierf het bijna van schrik over zo’n onoirbaar voorstel… Maar ooit logeerde ik (ook weer voor bijbellezingen) bij een vriend in Manchester – een huisarts – die mij steeds vóór het avondeten ongevraagd een cream sherry bracht. Ik vroeg hem hoe zich dat verhield tot de andere Angelsaksische christenen die ik kende; zijn enige antwoord was: ‘Drink op, ’t is goed voor je.’