Paul Visser inspireert met verhalen over gebed, geluk en meer

Meer uit deze serie
Dominee Paul Visser: “Ik zou delen wat mijn hart het allerdiepst geraakt heeft. Dat zou ik van de daken willen roepen. Ik ben namelijk diep onder de indruk geraakt van God. Vooral over de manier waarop Hij zich in de schrift aandient en zich ook vandaag laat zien. Dit heb ik het allerdiepst in Amsterdam geleerd – in een werkelijkheid waar Hij wordt verguisd en er niet toe doet. De plek waar hij in de marge zit en de mond wordt gesnoerd. Juist in die werkelijkheid.”
“Ik kon er in het begin heel moeilijk mee leven. Het is pijnlijk om bij zo’n kleine minderheid te horen, en gezien te worden als een achterlijke idioot. Daar zie ik ook bij dat christenen krampachtig proberen te laten zien dat ze er – met allerlei wonderen – wel toe doen. Daar kom ik verder niet aan, dat is hun ding. Maar ik ontdekte; dit is de Bijbelse werkelijkheid. Het was toen zo en nu ook. De werkelijkheid van Amsterdam is de werkelijkheid van de Bijbel. In Genesis 3 en 5 gelooft geen mens meer. Alleen Noach was de achterlijke figuur tussen die mensen.”
“In Genesis 11 werd een toren opgericht die consequent wordt afgedankt. In Genesis 12 liet God van zich horen. Er is maar één volk op aarde, en zelfs dat volk had Hij niet in de hand. Maar dat volk heeft Hij niet in de hand. Maar Hij reageert niet met geweld over dat volk. Terwijl Hij maar heel af en toe het hart krijgt van hen.
Dat klinkt niet erg hoopvol…
“Het is hoopvol dat God door alle verwerping heen Israël weer op ging zoeken. Dat heeft God ook in Christus gedaan. Hij komt niet met geweld, maar met genade en vrede. Vervolgens wordt Hij gekruisigd, vermoord, afgedankt en toch verschijnt Hij weer. Dat is de reden dat ik het weer kan volhouden. Je kan Hem negeren, wat je ook hebt gedaan, maar Hij is degene die ons uit liefde verdraagt en ons verzoent, ongeacht wie jij bent.”
Wat hoop je dan te zien?
"Verbazing, verwondering en ontroering, dat de liefde van God naar hen niet kapot kon. Ik zag de ontroering vorige week nog bij iemand. Een man die helemaal in de filmwereld zit. Hij zat tegenover mij en vertelde dat hij alleen maar druk is met wat mensen van hem vinden en wie hij is. Hij werd er zo moe van en is zo op zijn hoede. Toen kwamen we bij de vraag: wie is God in dit alles? Toen ik hierover vertelde, dat God de levende God is, keek Hij me ontroerd aan. Hij zei: ‘Waar wij het over hebben, zou iedereen moeten horen, want hier zitten zo veel mensen mee.’ Hij was geen gereformeerde jongen, integendeel. Hij zei: ‘Kunnen we hier niet samen een podcast over maken?’”
Christelijke camping voelt als thuiskomen: "Hebben kinderen het naar hun zin, dan wij ook"
TopPremium

Niets wees erop dat ds. Robbertsen dominee zou worden: “Het geloof deed mij niets”

Er komt vrede tussen Israël en de Palestijnen!

De lege dorpskerk is een aanklacht tegen plaatselijke christenen

Praatmee