Otto de Bruijne las anderhalf jaar weinig uit de Bijbel en bad nauwelijks: "Ik kreeg een burn-out vanwege mijn succes"

In zijn biografie vertelt Otto de Bruijne over alle periodes uit zijn leven. Daar zitten hele mooie en bijzondere verhalen tussen, maar ook de donkere periodes laat hij zeker niet liggen. Zo vertelt hij uitgebreid over de tijd waarin hij te maken kreeg met een burn-out. In gesprek met Cvandaag doet hij dat nog eens dunnetjes over en vertelt hij hoe lastig maar toch ook bijzonder die periode was.

Dit artikel is je cadeau gedaan door cvandaag Premium lid Patrick Simons.

Word ook lid

"Ik kreeg een burn-out vanwege mijn succes", steekt Otto van wal. "Ik was bezig in Afrika en was ieder jaar minstens drie maanden in dat continent. Daarnaast was ik in Nederland druk bezig en was ik internationaal secretaris van alle Tear Funds in de wereld. Ik reisde ook naar Amerika en Azië. Dat waren allemaal takken van een boom die heel dik en sterk en groot waren. Ze waren zelfs zo sterk en groot dat de boom uit elkaar scheurde. Ik was ervan overtuigd dat wij in Nederland een opwekking nodig hadden en dat God nieuwe dingen zou gaan doen in ons land. Ik wilde en hoopte dat ik daar een rol in zou spelen. Ik wilde ook nog eens een geestelijk vernieuwingscentrum oprichten in Nederland. Ik was op allerlei terreinen bezig en die veelzijdigheid was een soort boom die uit elkaar scheurde. En toen zat ik met niks. Ik werd door mijn eigen succes geveld."

In zijn boek stelt De Bruijne dat hij gelooft dat God zijn burn-out gebruikte om hem te vernederen. "Dat geloof ik absoluut. God vernedert mensen. Dat zie je pas later, moet ik eerlijk zeggen. Een mens kan zich wel proberen te vernederen en er heel veel oefeningen voor doen, maar daar is hij uiteindelijk dan toch weer trots op. Jezelf vernederen is eigenlijk een soort innerlijke tegenspraak, een contradictio in terminis. Een mens kan alleen maar zeggen in ootmoed: God ga uw gang en doe wat u wil. In mijn geval werd ik na een reis naar Mozambique overvallen door een extreme moeheid. Ik kon nauwelijks meer lopen. Dat is een burn-out geworden en dat duurde uiteindelijk twee jaar. Ik ben ervan overtuigd dat daar een hand van God in is geweest om mij te vertellen dat Hij het zonder mij ook wel kan en dat Hij ook wel een beetje moe is van mij. Ik was druk bezig om Hem te dienen."

Hij vertelt vervolgens over iets dat hij in de natuur meemaakte, zo'n vier maanden voor hij de burn-out kreeg. "Ik heb gebeden en aan het einde van mijn gebed ervoer ik dat God zei: 'mag Ik nu ook iets zeggen?' Ik vroeg of bidden dan niet genoeg was. 'Hindoes bidden, islamieten bidden. Maar Ik heb geen plek om Mijn hoofd neer te leggen. Zoals de vossen en de vogels wel holen hebben, heb Ik geen plek om Mijn hoofd neer te leggen.' Toen wist ik dat God zei: je kunt wel bidden, maar Ik wil in je rusten. Ik wil Mijn hoofd in jou neerleggen. Ik wil in jou gaan bidden, Ik wil in jou gaan inspireren en denken. Ik ben gaan knielen en er kwam een tekst uit Galaten in mijn hoofd: 'Niet ik, maar Christus leeft in mij'. Toen wist ik dat dat betekende: niet ik bid meer, maar Christus bidt in mij.

"Meteen daarna blies de wind een blaadje uit mijn Bijbeltje dat open lag", vervolgt Otto. Ik achter dat blaadje aan rennen. Had het uiteindelijk te pakken en toen las ik linksbovenaan dat blaadje: 'Verneder je onder de machtige van God en Hij zal je verhogen te zijner tijd'. Ik ben gaan liggen met mijn gezicht tegen de grond. Terwijl ik mij vernederde kwam er een hele grote zwarte laars die op mijn nek drukte. Een stem zei: 'Sta nu op! Want als je vernederd wordt door God is er altijd een zwarte laars die daar misbruik van wil maken en die wil je kapot maken. Maar als God een mens vernedert, doet Hij dat om hem te verhogen.' Dan moet je gaan staan in de naam van Jezus en die zwarte laars de deur wijzen. Dat heb ik gedaan. Vier maanden later ging ik plat, kreeg ik een burn-out, lag ik als het ware op de grond en probeerde die zwarte laars daar misbruik van te maken. Dat is hem niet gelukt."

Gedurende zijn burn-out ontstond er bij De Bruijne een emotionele vlakheid, ook in zijn geloofsleven. "Ik kon ook niet bidden. Ik heb anderhalf jaar nauwelijks gebeden en de Bijbel gelezen. Ik kon aan tafel een keer zelfs niet hardop bidden tijdens het maaltijdgebed. Toen zei mijn zoontje van een jaar of tien: 'Dat geeft niet pa, dan doe ik het wel.' Dat vond ik fantastisch. Emotioneel vlak je af en dat is heel vervelend en verwarrend, ook voor je vrouw en kinderen. Je denkt: ik houd niet meer van ze want ik voel niets. En ik houd niet meer van God want ook dat voel ik niet. En waar is Hij trouwens? Je emotionele leven krijgt een enorme klap en dat is misschien een soort doorwerking van moeheid."

Overigens werden zijn emoties qua intensiteit nooit meer als vanouds. "Dat vind ik eerlijk gezegd juist een verrijking. Ik heb nadien vaker gesproken dan ooit en stond bijvoorbeeld talloze malen op het podium van de grote tent bij Opwekking. Mijn emoties vertroebelden voor mijn burn-out ook heel veel dingen. Sommige mensen haakten voorheen compleet af als ik sprak. Dat vonden ze veel te dichtbij komen. Er waren ook mensen die dat juist heel erg mooi vonden. Maar dan ging het altijd om mij en mijn emoties. Later, na die burn-out, kon ik die emoties veel meer naar achteren halen. Daardoor werden ze een soort aanhangwagen, terwijl je gewoon kunt doorrijden. Ik ben er absoluut van overtuigd dat God die burn-out daarvoor gebruikt heeft."

"Ik heb twintig jaar lang in de zending gewerkt. Maar daarna ging het om mijn creatieve gaven. Het ging niet meer om: wat doe ik voor de Heer in een of andere stichting of land? Het ging er vanaf toen juist om dat God zei: 'Ik wil Otto maken. Het gaat om jou. Jouw gaven, jouw talenten.' Dat is een hele gevaarlijke omkering waardoor je zomaar jezelf in het middelpunt zou kunnen zetten. Maar dat is niet gebeurd. God zegt: 'Het gaat om Mijn eer, maar ook om Otto die gemaakt moet worden. Laat ons mensen maken, laat ons Otto maken.' Het is Gods eer dat ik word wie ik moet zijn. God zal aan mij niet vragen: 'Ben je Mozes of David geweest?' Hij zal vragen: 'Ben je Otto geweest?'."

Bovenstaand verhaal verscheen in 2019 en wordt af en toe ter inspiratie op de sociale mediakanalen van Cvandaag gedeeld.

Christenen die meer diepgang willen kiezen voor cvandaag Premium

Je las net een gratis cvandaag Premium artikel. Meld je aan en start je gratis maand.

Start je gratis maand